Meandermagazine

Drie gedichten vormden de top 3 van de Rob de Vos-prijs 2024. Peter Vermaat interviewde elk van de drie dichters, met name over het ontstaan van het gelauwerde gedicht. Maar ook over hun manier van werken. Is een gedicht ooit voltooid? Vandaag het interview met Monique Leferink op Reinink naar aanleiding van het gedicht ‘Canto’.

De Poëziekalender 2025 van het bekende merk Plint, heet 'Liever de liefde' en is een kunstzinnige uitgave. Iedere dag een nieuw gedicht over de liefde van veel bekende dichters. Jeanine Hoedemakers zegt: 'Wat de kalender extra speciaal maakt zijn de fotofragmenten die aan de achterkant van elke bladzijde staan. Als je alle blaadjes met de gedichten erop bewaart dan kun je van de fotofragmenten op de achterkant 46 poëzieposters samenstellen.'

‘Arjan Witte stak als dichter over naar de muziek voordat het hip was, hij maakte al spoken word voordat de term bestond.’, zegt Ingmar Heytze, fan van het eerste uur. Zelf zegt Witte ‘dichten vervulde een complementaire rol bij een sociale omgeving die anders te eenvormig zou zijn geweest.’ Poëzie is voor hem meer een instrument tot plaatsbepaling dan een uitlaatklep.

In 'Septemberzee' van Willem Jan Otten laat de dichter ons meelopen op zijn levenspad. Jeroen van Wijk treft in de bundel ontroerend mooie poëzie aan die nergens pathetisch wordt. Hij stelt vast dat 'Otten de thematiek van zijn gedichten prachtig weet te balanceren tussen observaties over het leven en de dood, en welke rol religie hierin kan hebben. Van Wijk vindt het prettig dat de gedichten die over religie gaan niet predikend zijn.

We zeiden het al eerder: Mandy Eggerding is gewoon goed, weet de taal kundig te kneden, is origineel en geeft prachtige beelden. Sowieso mooi hoe zij soms mens en dier met elkaar vereent, een vacht heeft of met vleugelslag naar warmer [oorden] vliegt. En dat dan schijnbaar moeiteloos opschrijft. In zinnen als ‘ik ben al vluchtiger dan ik was’.

‘Dub Holland’ is een verzamelbundel met het beste werk van Arjan Witte. Het levert volgens Maurice Broere een wat ambigu beeld op: ‘Enerzijds staan er prachtig klinkende zinnen in en roept de dichter interessante filosofische vragen op, zoals: kunnen we niet wat minder somber tegen de dood aan kijken. Anderzijds maakt Witte gebruik van eigenaardige, soms onnavolgbare metaforen. Menig gedicht begint hij met een boeiende levensvraag, maar eindigt dan als een losse flodder.’