Recensies

De dichter Elsschot is interessant vanuit de optiek van de prozaïst Elsschot, dat is de belangrijkste conclusie die Ernst Jan Peters haalt na lezing van ‘Willem Elsschot. Dichter’. Deze bundel versanalyses, samengesteld en ingeleid door Koen Rymenants en Carl de Strycker, is zo degelijk en wetenschappelijk dat je bijna de lol vergaat om Elsschot beperkte dichterlijke oeuvre te ondergaan. De groeiende Elsschotbibliotheek is uitgebreid met nieuwe inzichten. Boeiend voor Elsschotfanaten, iets minder voor poëzieliefhebbers.

Eric van Loo over ‘enkel tegen enkel’: “Het poëziedebuut van Karim Schelkens is een bundel naar mijn hart. Een bescheiden aantal korte, compacte gedichten, veelzeggend in hun eenvoud. […] De flaptekst vat het krachtig samen: ‘De woorden zijn herkenbaar en alledaags, lijken losjes op het blad geschud, maar vooral voor wie herleest ontvouwt zich langzaam een verrassende geologie van betekenissen.”

Maurice Broere over ‘Dwangarbeider van de poëzie’, de bloemlezing uit het werk van André van der Veeke: ‘[Er] zitten echt juweeltjes tussen die veel meer tot hun recht hadden kunnen komen in een andere opzet. Misschien had de dwangarbeider wat kritischer naar zijn arbeid moeten kijken en niet de hoeveelheid maar de kwaliteit als norm moeten nemen.’

Hans Puper: "De nieuwe bundel van Sasja Janssen heet 'Happy'. Wie op grond van deze titel en het vertederende kalfje op het voorplat een feelgood-bundel verwacht, komt bedrogen uit. (…) De bundel is verre van vrolijk, maar dat betekent niet dat je er somber van wordt, integendeel, daarvoor is hij te veelzijdig, zowel naar vorm als inhoud." De existentiële rol die poëzie voor Janssen lijkt te spelen, maakt deze bundel uiterst boeiend.

In de bundel Dichter & andere dingen is de dichter een ding en het gedicht een levend organisme, zo constateert Ernst Jan Peters. Deze verzamelbundel met het dichtwerk van Ton van 't Hof geeft een helder overzicht in het zoekproces naar de mogelijkheden van taal. De taal levert 'monstrueuze schikkingen die uit zijn op onstuimig effectbejag', maar het is de dichter die de keuzes maakt en zo toch iets bloot geeft van zichzelf, over zichzelf.

Herbert Mouwen over ‘Het waaide er’ van Jan Glas: ‘[Het] is een verzameling gedichten – ik durf het woord ‘reeks’ niet te gebruiken, omdat het een lineair verband veronderstelt – die zich niet zomaar prijs geeft aan de lezer. (…) Laat je levenservaring, je belezenheid en zogenaamde intellectuele bagage thuis en ga eens écht lezen, misschien wil de dichter dat wel. Of toch niet?’

Eric van Loo: “Tijdens het lezen van ‘verdere bijzonderheden’ van Rozalie Hirs kwam ik er al snel achter, dat er van de lezer een andere leeshouding gevraagd wordt. (…) De lezer moet zich enige inspanning getroosten, misschien zelfs door de gedichten als partituur te beschouwen en hardop voor te lezen, tot een eigen interpretatie te komen. Zoals de dichter schrijft in ‘tijd en sintel’: ‘neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren’. Die lezer wordt zeker beloond.”

Hans Franse over ‘Sluitertijd’ van Stan Mooij: ‘Er valt weinig negatiefs te zeggen over deze bundel met oprechte, bescheiden poëzie met een bescheiden bewogen melancholie, maar toch ook van het genieten van reizen, van vreemde steden, van herinneringen.’

Ivan Sacharov: "Onder de titel ‘Op de hoogte van de vogels’ zijn bij Uitgeverij Liverse de verzamelde gedichten van Dirk Kroon uitgegeven. Bijna zeshonderd bladzijden gevuld met teksten, waarin een prominente plaats is weggelegd voor universele thema's als liefde en dood. (…) Helaas voor deze dichter behoor ik niet tot de groep mensen die, omdat ze liefhebbers van schepen zijn, een schilderij van een schip automatisch een goed schilderij vinden."