Meandermagazine

Door het opgroeien in een meertalige omgeving denkt dichter Sytse Jansma makkelijker buiten de kaders, de spelregels van een taal. Bij het schrijven van poëzie heb je die non-conformistische houding nodig. ‘Het opschrijven van iets heel ergs, is nog geen goede poëzie. Je moet er echt mee aan de slag; de taal zo omvormen tot het catharsis oproept bij de lezer.’

De poëziewedstrijd voor de Rob de Vos-prijs 2024 loopt nog tot oktober. We werken met een verplicht thema. Maar hoe laat je je nu eigenlijk inspireren door een thema? Wat kun je beter niet doen? Met de zomervakantie in aantocht hebben we onze aanbevelingen even op een rijtje gezet en kijken we uit naar je gedicht.

'Poëzie draagt vaak meerdere betekenislagen in zich en kan raken aan wat (bijna) onzegbaar of niet te vatten is. Op die manier weekt poëzie ons een beetje los van onze dagdagelijkse structuren, van wat we al weten of gewoon zijn. ' De mooiste momenten in het schrijven zijn voor Silke Peeters de belangeloze momenten waarin ze schrijft zonder een bepaalde uitkomst te verlangen.

Iris van de Wetering is enthousiast over de dikke bundel ‘Kopwolven’ van Martin Knaapen en Marcel Herms: ‘Deze bundel is een introspectief onderzoek naar de dichter zijn houding en gedrag. Elk deel is een reflectie, geen absolute waarheden, maar eerder kronkels van gedachten, fragmenten van herinneringen, beelden, schetsen, van een man die een reis maakt. Herms heeft gezorgd voor abstracte, intense, illustraties die verschijnen na elk gedicht.’

Het is altijd tijd voor poëzie, schrijft Jan Loogman, maar in de zomer is er ook de Tour de France en dat leidt af. Of ziet hij dat verkeerd en leidt het leven altijd af van de poëzie? Jan Janssen, de eerste Nederlandse Tourwinnaar ooit, brengt ons terug tot de poëzie. Met regels van de dichter Guido Cavalcanti.

Als dichter zoekt Paul Bezembinder de ‘balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap.’ Of hij die vond in de ons toegezonden kopij, die hij jarenlang beoordeelde, weten we niet. Maar hier vinden wij het wel, in regels als ‘Opdat jij, wat er ook mag zijn / aan onvertaalbaarheid en pijn, / kunt schuilen, liefje’.