Meandermagazine

Recensent en haikudichter Jeanine Hoedemakers is zeer blij met de uitgave van ‘Verzamelde haiku’s’ van Matsuo Bashō, vertaald door Jos Vos: ‘Het boek brengt Bashō dichterbij, hij verandert in een dichter waarmee je aan tafel zou willen/kunnen zitten. Omdat je zelf een haikudichter bent en omdat veel van de haiku’s van Bashō ook heel goed in onze tijd passen.’

Dat stormen tegenwoordig een naam hebben, betekent niets voor de kracht waarmee zij waaien. Gerrit was een rustiger storm dan Ciara, maar aan zijn naam lag dat niet. Moeten we voortaan ook crises anders noemen, zelfs als zij nog komen gaan? Is het noodzakelijk een nieuw woord te zoeken? Dat staat nog te bezien, zegt Jan Loogman.

In de gedichten van Jaap Bos zit iets mysterieus. Een kreet als ‘Benader nabijheid’ terwijl hij het heeft over ‘Ik hou van alles wat hemelsbreed / op zeven km van mij verwijderd is’. Dan het gadeslaan van duizend rotganzen in een beijzeld weiland of een zeevaarder in de Oostzee. Hij weet ‘wie ik wilde zijn voordat ik wist wie ik was’.

Voor Rita Van Hauwermeiren is poëzie een manier om kunstzinnig om te gaan met de vaak rauwe werkelijkheid. Verlies, rouw, verdriet en gemis zijn de rode draad in haar debuutbundel. Ze streeft ernaar gevoelens op een originele wijze te formuleren, zonder somber of dramatisch te willen zijn. Op medelijden of vals sentiment zit ze niet te wachten.

De gedichten uit de bundel 'De ogen van de bomen' van de 90-jarige Anne-Marie Demoen zijn geschreven met één hand via de IPad vanuit een woonzorgcentrum. Hettie Marzak uit haar bewondering voor de poëzie die getuigt van liefdevolle belangstelling voor alles wat buiten de dichter haar bereik is komen te liggen: 'Vanuit een breed referentiekader vlecht ze intertekstuele gegevens in haar gedichten.'

Sobere, mooie gedichten van Hans Krüse. Ondanks de karigheid met woorden neemt hij ons als lezer mee, we zijn op de plekken die hij beschrijft. Daar waar het gaat sneeuwen, waar dicht opeengepakte zwarte figuren bij hun gat in het ijs staan, bij de man die met zijn vinger in het zand schrijft, of daar waar de oeverzwaluwen vliegen.