Gedenklied voor de slaap
Zie hoe de duisternis herstelt
van regen, een schaduw zich losmaakt
van een lichaam, zich de dag in schrijft
met zinnen à la ‘de weg naar geluk
kent geen woorden’, een titel erboven
als ‘compositie’, afdruipt
met de afgesneden oren
van de eerste mens: comfortabel
profiel op zure benen, verzegeld
met regels als ‘vandaag begint’.
Iets juichends
Bijvoorbeeld de jeugd waarin
zoveel te lachen viel met de als dorpsgek
verklede engel die kraaien op aarde strooide
goedkope sneeuw.
Wat proefde ik in dat blauwe
harnas van de hemel die mij
zo onbaatzuchtig zoogde?
Een synoniem voor je ogen?
Het zog van de zon?
Authenticity is no commodity!
Deze en andere wijsheid valt te beluisteren
in het VAC (Varkensactiviteitencentrum) een
onderafdeling van de HB (Hersenbank) in het NL
(Nieuwe Land), niets daarvan
neem ik mee, geen korrel zand in een dagboek
geen lied uit de ether, ik laat de maagdelijke
stranden walviskadavers, wind het donker
van papieren huizen, koriander, gezaaid
voor het eerste licht, evenmin
de prenatale kleuren, ziel
die van een vorig leven
overschoot, blijf binnen
mijn model: zie het na al
die jaren nog bloeien, blind voor bekijks
& zonder onderscheid tussen verdroogde
& verzopen einders, nog hoor ik ze denken
‘water is mooier dan zon’, vertrouwde het
mijn dode goden toe – één ding weet ik
zeker
dode goden spreken niet tegen.
