Ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan van Meander Magazine en het 25-jarig bestaan van de Vlaamse uitgeverij P wordt op Gedichtendag een nieuwe bloemlezing gepresenteerd: Nog een lente. Met deze publicatie verlaat Meander voor even het uitgebreide domein van de poëzie op internet en zoekt het de veel krappere poëziemarkt op.
‘Meander waagt zijn kans, omdat het die kans krijgt’, zeggen de redacteuren in de verantwoording. Hoe hebben mederedacteuren Bouke Vlierhuis en Sylvie Marie het bloemlezen ervaren?
Bouke: Ik vind het heerlijk om met poëzie bezig te zijn. Lezen, nog een keer lezen, me een mening vormen, erover discussiëren met anderen en mijn mening herzien. Dat is voor zowel hersenen als hart een heel bevredigende bezigheid. Verder vond ik het interessant om ervaring op te doen met het proces van het uitgeven van een boek. Het samenwerken met een oude rot in het vak, Leo Peeraer, is daarbij erg leerzaam geweest.
Sylvie: Ik wilde de kans niet missen om te helpen bij deze gelegenheid. Het is dan ook mijn streven geweest om een goede uitgeverij te vinden die ons nog geloofwaardiger maakt. Het is gewoon fantastisch dat ik nu de kans krijg om die talenten van internet over te zetten op papier en zo nog meer mensen te verrassen met onze ontdekkingen.
Hoe hebben jullie het aangepakt?
Bouke: Alle vier de redacteuren hebben uit de ongeveer honderd afleveringen van Dichters een lijstje samengesteld met tien namen. Aan de hand daarvan zijn er maildiscussies en zelfs internationale telefoongesprekken gevoerd. Op een vergadering hebben we uiteindelijk knopen doorgehakt. We hebben gezocht naar een balans tussen mannen en vrouwen, jongere en oudere dichters en tussen Vlamingen en Nederlanders.
Sylvie: We hebben ook ons gevoel laten spreken. Wat pakt ons, wat is vlot. Wat geeft ons het gevoel dat er meer aan de hand is, dat er meer zal volgen. Je zou kunnen zeggen dat een goede neus en ervaring onze keuze heeft bepaald.
Was het niet extra gecompliceerd met maar liefst vier redacteuren?
Bouke: Ehm ja, nogal. Het is veel extra werk vanwege de verschillende meningen.
Sylvie: Zeker als je ook nog eens zo ver van elkaar vandaan woont. Maar toch, het is gelukt.
Bouke: De uiteindelijke selectie is er een waar alle redacteuren achter kunnen staan. Ik denk dat er, juist omdat we met vier verschillende redacteuren hebben gewerkt, een evenwichtig geheel is ontstaan.
De bloemlezing bestaat uit niet eerder gepubliceerde gedichten. Het werk waarmee de dichters eerder in Meander stonden, komt er niet in voor. Waarom hebben jullie voor deze opzet gekozen?
Bouke: We wilden geen bloemlezing uit Meander maken. Veel dichters hebben immers sinds hun publicatie in Meander een ontwikkeling doorgemaakt. We wilden daarom graag recent, niet eerder gepubliceerd werk gebruiken en dat is grotendeels gelukt.
Hebben jullie dat onvoorwaardelijk in de bloemlezing opgenomen?
Bouke: Nee. Aan de dichters is gevraagd om zes gedichten in te zenden. Dichters kunnen niet zo goed tellen dus er waren inzendingen van vier en van veertien gedichten en alles daartussen.
Sylvie: Er volgde een leesronde om te kijken of de inzendingen wel goed genoeg waren. Als dat niet zo was, vroegen we om ander werk.
Bouke: Menigeen moest nog even aan de bak om nieuw materiaal af te ronden.
Drie van de vier redacteuren staan zelf ook in de bloemlezing…
Bouke: We zijn voor elkaar – en dat was van tevoren afgesproken – strenger geweest dan voor de anderen. Mijn eerste inzending overleefde op één gedicht na de redactievergadering niet, zodat ik op zoek moest naar ander werk voor een tweede inzending. Dat was niet zo’n leuk moment, maar het ging om de kwaliteit van het boek en niet om ego’s.
Sylvie: Elly [Woltjes, red.] drong er op aan niet in de bundel te komen. Daar voelde ze zich niet goed bij.
Wie is je persoonlijke favoriet?
Sylvie: Ik ben vooral trots op de dichters die nog geen bundel hebben maar van wie ik er de komende jaren een verwacht: Vicky Francken, Ellen Deckwitz, Dennis Gaens, Jan Aelberts, Bo Vanluchene, Anna de Bruyckere om er maar een paar te noemen.
Bouke: Mijn absolute favoriet is en blijft Hedwig Selles. Haar gedichten zijn uiterst cryptisch en emotioneel, maar tegelijk open en verhalend en dat maakt ze zo interessant.
Tot slot: waarom moet iedereen Nog een Lente aanschaffen en natuurlijk lezen?
Sylvie: Omdat er in die bloemlezing verbijsterend goede dingen staan. Wij kiezen ook minder voor gevestigd jong talent. We gaan het avontuur aan. Veel mensen zijn, evenals wij, nieuwsgierig naar nieuw talent. Ook uitgevers zijn hierin geïnteresseerd. Nieuw talent betekent nieuwe inzichten en in deze tijd is daar een honger naar.
Bouke: Iedereen die geïnteresseerd is in de toekomst van de Nederlandse poëzie – en die is naar mijn bescheiden mening heel hoopvol – doet er goed aan dit boek aan te schaffen.