Vertraging
In een bushokje kun je best
zonder gedachten zijn. Je kunt uitkijken
over het zware water van de vaart
en toezien hoe ijs zich in grote lijnen
naar de oppervlakte schrijft. Je kunt ook
de bus missen.
In dit bushokje kan ik vanaf de wal
lezen wat je zei. Een enkele lange zin
die naar de Noordzee leidt,
maar die voorbij de brug al niet meer
bij me binnendringt. Hoe lang de bus ook
nog niet rijdt.
De andere kant op is
de eeuwigheid, de horizon van niets,
de bus en de bestuurder
die hoofdschuddend
in de richting van het verdwijnpunt glijdt.
Dood spoor
Geen spoor loopt voorbij
zijn eindpunt, als je dat denkt
ben je niet goed bij je hoofd.
En als je aan het eind niets
aantreft op een laatste indruk na,
heb je niets gemist.
Maar ik zag alleen maar dit:
hoe je opkeek van een lege plek,
hoe je om je heen keek,
verbaasd over wat je kwijt was,
hoe je blik die van mij zocht
en alleen maar na de stilte
in herinnering vergleed.
Gedragen
Haar lippen vormden rookwoordjes,
ballonnetjes waarin ze minder zei
dan welke kant ik op moest kijken.
De kaders passeerde ik in stilte
als de steen, te zacht geworpen
en op de weg beland die zij
al lang voor mij had afgelegd.
En achter mijn rug, in gefluister
schiep ze vuurvliegjes in licht
waarin mijn ik verdween
in het dichtknijpen van mijn ogen.
