People are strange
Door smalle deuren zijn wij gegaan, op
trappen van cellofaan, wij leefden dit leven
met vingers van vrede. Kwamen wij u tegen,
dan kende u ons niet, wij droegen bloemen,
de rug gekromd, het hoofd rechtop. Niets
zijn wij geweest en alles, en in het diepste
van uw aarde heb ik dit gezien. Een schoft
van een mens, zijn heimelijk kruipen. Ik hoorde
moeders kreunen, zag de monnik branden,
de angst in de ogen van mannen.
Te vroeg hebben wij de bloemen afgelegd,
de woede in lagen van ons afgepeld. Zo
hebben wij ons doorgegeven, de leugen
hersteld, huizen gebouwd, kinderen gebaard.
Wie we geweest zijn, wat we voor u waren,
nooit minder dan dit, een handvol dwazen,
wat wierook en duiven. Geen koning of dichter,
geen ridder of zoon. Zelfs geen dwerg of god.
Band on the run
Getekend maar niet geschonden, de ogen nog
parels, de handen doorleefd. Zo zwerft ze rond,
haar schaduw wat zachter, in alles veranderd,
in alles dezelfde, in sporen van vroeger.
Vroeger. Het buigen van tralies, het slopen
van muren, de vlucht uit al haar straten. En dan,
de vrouw die traag haar borsten toont.
Ik heb vrede met haar gesloten. Zij was het
niet die mij vergat, die bleek en gebogen
uit mijn huizen brak. Ik zal vragen wie het was.
Toen wij nog vreemden waren voor elkaar
heb ik mijn dagen gespaard, mijn woorden geteld
voor nu en later. Zo zijn wij gebleven, zo zullen wij
nog, bij leven en welzijn,
ontiegelijk lang, onnoemelijk samen.
En niettegenstaande.
Medische Beeldvorming
Het is gezegd, het is geweten
dat je doodgaat in dit leven. Dat de zeeën
zich weer sluiten. En altijd veel te vroeg.
Slaap, het is al laat, de aarde is voorbij.
Wat rest, is niet veel meer. Dan dit.
Een handvol dagen, drie witte mannen
met donkere woorden. Ze nemen je mee. Ze stelen
je bloed. Ze zeggen dat het einde komt, de leegte
van het vers gedolven graf. En buigen een hoofd,
zo diep dat ik er stil van word.
Kom, leg je adem in mijn handen.
Neem je blauwste penseel. Strooi verhalen
in mijn aders, leef in mij. Want niets kan nog bestaan
en niets is minder waar, dan de leugen
van dit sterven.
