LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Gedichten

26 feb, 2013

Claude

heeft een serie portretten gemaakt,
onverwachte close-ups met rode ogen,
gebarsten lippen. Bescheiden succes,

een paar artikelen in kranten
‘Vervreemding in tijden van disco’, citeert Claude
‘Zulke clichés. Ik heb geen stem, laat staan

dat ik de stem van mijn generatie ben
Die doeken? Fotorealistische
zigeunerjongetjes met uitgelopen mascara’

Musje

Trivia, categorie
lichte muziek: Ray Charles

moest zijn bladmuziek
in braille lezen. Zo gaat

leren: eerst voelen en dan
onthouden. Dat plekje

in je nek (zo ken ik je)
doet me bijvoorbeeld

altijd denken aan een avond
na het feestje, waarop ik

een te intiem uitgevallen
(weer als een vogel die te veel

van ramen houdt) kusje
op een klamme brugleuning drukte

Sybille heeft haar benen over de armleuning
van zijn fauteuil gehangen (dit heeft ze
uit een film), haar schoenen op de grond gezet

alsof het al zo vaak zo is gegaan:
zij een dame en hier thuis. ‘Het is niet makkelijk
om op zulke hakken te blijven staan,

zeker niet als je het niet gewend bent’
zegt ze, ‘maar het lukte mij gelijk al’
Ik antwoord: ‘Jij hebt een aangeboren talent

om op zulke schoenen te lopen.’ Ze pakt
mijn stropdas vast, trekt me naar zich toe (zelfde film,
volgende scène), noemt me een seksist. Lacht

     Andere berichten

Jan Clement

Jan Clement  (Torhout,1948) studeerde Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium te Gent, doceerde Woordkunst aan verschillende...

Tineke Bracke

Tineke Bracke

Tineke Bracke (1982) schrijft poëzie die tast naar de scheuren en de stilte onder de huid, zoekend naar herkenning in wat rafelt en...

Marco Starmans

Marco Starmans (1970) is Zuid-Limburger in hart en nieren, maar al meer dan 25 jaar thuis in Rotterdam. Het glooiende van Limburg heeft...