LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Gedichten

25 apr, 2014

INVAL

De nacht valt achteloos, 
maar bomen worden kaal, wolken oker,
honden huilen. Dan komen zij,

die mannen, niet te ontkennen,
vrouwen met verdroogde handen,
op schepen uit vreemde dreven.

Zij maken van mensen brand, vreten
het vee, werpen doodsdolken rond,
slaan palen tot hun grenzen.

En wij, wij halen kastanjes uit vuur,
zogen kinderen, behoeden eieren, 
slaan appels tot moes. Wij zijn waard 
het sop dat wij nu willen drinken. 

Maar wij weten, dat zij moeten
weggaan, dronken en lachend. 

Dan warmen wij ons weer 
aan de honden en elkaar. 
Wij blijven hier angstig huizen.

Jelle Jan Klinkert (1947)
Aan hem werd eerder een
aflevering van Dichters gewijd.

je reist een gat in de hemel
en keert terug in een bloem
of een hond

soms ook

een verhaal zonder einde waarin men
verdwaalt en vraagt en ik
weet niet meer wie ik moet geloven

je denkt in nonsens en hoe het danst
en kleedt jezelf in bladeren
die vallen, verkleurd, en dan en dan

en dan, en dan, en dan

hier is een brug zegt de man met de
staf der wijzen en klopt op de rots
waaruit muziek ontspringt en je wast 
jezelf in melodie

je danst de banen om de zon
en ik zing je tegemoet
en zo zing ik voor de bloemen
en zo zing ik voor de honden

soms ook
voor mezelf

Niels Vonberg (1981)
"Poëzie maakt de wereld draaglijk en heelt het – en laat schoonheid zien en voelen."

VANDAAG 
(2008 Cairo)

vandaag wilde ik een doolhof maken van mijn hoofd
en nieuwe uitwegen verzinnen – een gat graven
onder de heg en mijn nagels zwart laten groeien

maar er kwam storm en stof en bomen bewogen
ik stak geen straat over, zette mijn ellebogen in
een raamkozijn en keek de mannen na die in het

schemerdonker speelden om geld, regen volgde snel
en spoelde de straten leeg: de broodverkoopsters 
verlieten hun vaste plek, ik bleef alleen achter

Elisabeth Kaldas (1960)
"Poëzie betekent voor mij de draad van mijn leven vinden en vast houden.  Ik houd ervan om problemen op te lossen. In een gedicht los ik dingen op die ik zie en verwerk ze op mijn manier."

WAT HIJ ’S NACHTS DENKT

ik zie geen enkel duidelijk verband
ik moet nog
een donker bloedtapijt wolkt
voor mijn gesloten ogen
jeuk sterft onder mijn strenge hand
morgen moet ik nog
ginds ligt onbekommerd de komkommer
groeide al in het paradijs en heeft geen spijt
ik moet nog morgen
ik moet nog doodgaan

Wim Klooster (1935)
Vorig jaar besteedden wij aandacht aan hem in Dichters.

TROMPE-L’OEIL

Nergens zachter dan thuis
de vloek van platgetreden paden

in de vlekkeloze kamer waarin wij vroeger 
samen feilloos stonden opgesteld 
ligt nu het doek dood op de grond

het hoest van schande, toont 
wijdopen de verwondering 
van het op maat gesneden lichaam
dat ik niet wil of het is dat zij 
zich ratelend rond mij wil vouwen

te veel gebroken lijnen, te weinig dier in mond
en knie, te veel voor eigen kruis en kramp
de liefde als een gezwollen spiegel

Edward Hoornaert (1981)
Hij stond al eerder in Meander.

     Andere berichten

Mandy Eggerding

Mandy Mariska Eggerding (1968) is theatermaker en dichter. Samen met kunstenaars Peter Day en Rogier Alleblas richtte zij eind jaren...

Een wereld vol sonnetten (4)

door Simon Mulder   Simon Mulder is voordrachtskunstenaar, essayist, dichter met een grote interesse in het vormvaste gedicht,...

Jeroen van Wijk

Jeroen van Wijk

Jeroen van Wijk (1997) is dichter, schrijver, (poëzie)recensent en kunstenaar. Zijn werk is beeldend en gaat veelal over de maatschappij,...