Gedichten

Dimitri Casteleyn (1966) is dichter, schrijver en televisiemaker en is verbonden aan Theater Malpertuis. Voor de televisie maakte hij onder andere Drie generaties, Meneer de burgemeester en Grand Central Belge. Hij publiceerde twee romans, Witte warmte en De verjaardag, en de verhalenbundel Een mooie verrassing.
Gedichten van Casteleyn verschenen in verschillende tijdschriften, zoals Dietsche Warande & Belfort, Het Liegend Konijn, Lava Literair, Poëziekrant, Revolver en Kunsttijdschrift Vlaanderen.
Zijn eerste dichtbundel, Omgekeerd, verscheen in 2005 bij het Poëziecentrum. Onlangs verscheen zijn tweede bundel, Vanwaar kom je beeld, eveneens bij het Poëziecentrum. In deze bundel filosofeert Casteleyn over de raakvlakken tussen identiteit en imago, tussen zijn en schijn, tussen wij en de Ander.

Uit deze bundel drie gedichten.

OOGT

I

vanwaar kom je beeld mijn beeld
ik weet dat je niet echt bent

ik weet dat je virtueel bent
dat je me bedriegt bedreigt

op een aannemelijke manier
ja ik weet het op strand

zie je geen regen vallen
wel je lichaam nooit je lichaamsdelen

vogels worden nooit begraven
camera over de schouder gekadreerd

je legt me altijd vast
op plaatsen waar iedereen komt

mijn leven in foto’s voor en na
rx nmr borstbeen knieschijven c4-c5

serendipisch ga je om met contouren
je klikt je een weg door het leven

hologig beeld je je in hoe ik
gekleed zou zijn

de plooien van een bips je blik
en opeens het gevoel betrapt te zijn

II

zou het dan toch waar zijn bij dezelfde film
ziet zij de keukenstoelen de winkels de merken

ziet hij de soldaten de lichamen de verleiding
halfnaakt ontmoeten onze ogen elkaar

je plooirok vliegt omhoog
maar het geeft niet voor jou

jij vrijt met je glimlach
meer dan met wat dan ook

borsten botsen en billen bewegen
het hoort niet al dat zien

III

plompverloren zeul ik met koffers
alsof ik almaar zoek en nergens vind

deuren door gangen langs
wegen op afritten uit

nu eens een vliegtuig
dan weer de noordzee

ik laat ze allemaal achter mij aan
en kijk enkel vooruit in mijn naam

leg je hoofd maar neer
en ik guillotineer het eraf

je zal je beter voelen
het zal zijn alsof je er niet was

als het niet past
dan past het toch gewoon niet

ik wacht op bagage van godvergeten oorden
te korte trips te lange trips onnodige trips

tassen met stickers met boeken vol verhalen
vol mensen die maar wat doen en maar wat laten

ik zeul met koffers
alsof ik almaar vind en nergens zoek