Marijke Hooghwinkel woont en werkt in Breda. Dichter, schrijver, autonoom beeldend kunstenaar, organisator 1m2 Podium. Begon met gedichten schrijven in 2015. Zij laat zich inspireren door gedachten, bomen, ruimte, regen en het leven zelf. Het zijn vaak heel persoonlijke herinneringen en observaties.
Debuut dichtbundel Er staat nog een stoel, uitgegeven in 2017 in eigen beheer.
Werkt voor Stichting Idee-fixe en het BUTFF.
foto Martijn Stadhouders
in de kamer van je muur
kijken wij met de ogen wijd open of wij eeuwig slapen
je zit met opgetrokken knieën
stelling nemen
tot je
in de kamer van je muur springt
op in beton gegoten armen en benen
geen gezichten alleen ogen afgeplakt met een dof en schimmig
vlies staren jou aan
je romp met meters verband ingezwachteld
waar eerst het mes snijdt
in de kamer van je muur veeg jij jouw lichaam
in de kast
je kijkt toe hoe de deur dichtslaat
uit het kopje met de roos aan de binnenkant
vouw jij uit wit zand jouw eigen zee
*
ben je hoogstens een
koffievlek op schrijfpapier
omdat je
het kopje met de roos aan de binnenkant
laat balanceren op de inkt die uit je pen stroomt
al zijn het woorden op afstand
op weg naar de revolte
leeftijd maakt niet uit
zeg je
propgeluid
en dan weggooien
vitragestilte
vanuit je keel spreken
dat het niet klinkt
jouw zucht blijft hangen aan het uitstulpsel van
de muur
mos is een schets
ongewilde begroeiing waar jij je tegenaan
vlijt
ben je hoogstens een
koffievlek op papier
*
het kopje met de roos aan de binnenkant
heeft ook rozen aan de buitenkant
versleten
vage kleuren
hier en daar verdwenen
het blad is haar
nerven kwijt
als ik een vlak dicht
rood of blauw
cirkel
driehoek
vierkant
als ik in het kopje met de roos aan de binnenkant
jouw gezicht weerspiegeld zie in hete thee
je beweegt
de thee beweegt
omdat ik heftig met potlood in het tafelblad teken
als ik een vlak dicht
rood of blauw
vanuit het vierkant tot een cirkel kom
een stem heb en nu
spreek
