Toon Dekeukeleire woont en werkt als freelance taalprofessional in het Oost-Vlaamse Sint-Niklaas. Hij volgde twee jaar literaire creatie aan de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans in Lier bij Lies Van Gasse.
Enkele van zijn gedichten werden gepubliceerd in Het Gezeefde Gedicht.
foto “Like your footprint”
Point Mort
–
(geïnspireerd op een foto uit het boek Ostende van Jef Van Eynde)
–
–
In het lome,
lome zand komt de wagen totaal verloren tot rust.
De zee talmt in het ritme van het leven.
–
Zet tijdig de richtingaanwijzers naar rechts aan.
–
In de linkerzijspiegel ebt een einder van steen. Flats
slaan stuk op flats. Beneden, aan de plavuizen monding,
ligt het fluisterasfalt open. Er werd een bloedbaan blootgelegd.
–
Rijd zo dicht mogelijk bij de rechterkant.
–
Ambulante passanten proberen het tij te keren.
Ze vragen door het tandengeknars van verwrongen metaal heen
naar mijn bloedgroep. Anderen bepalen mijn strafmaat.
–
Draai zo kort mogelijk af.
–
(geïnspireerd op een foto uit het boek Ostende van Jef Van Eynde)
–
–
In het lome,
lome zand komt de wagen totaal verloren tot rust.
De zee talmt in het ritme van het leven.
–
Zet tijdig de richtingaanwijzers naar rechts aan.
–
In de linkerzijspiegel ebt een einder van steen. Flats
slaan stuk op flats. Beneden, aan de plavuizen monding,
ligt het fluisterasfalt open. Er werd een bloedbaan blootgelegd.
–
Rijd zo dicht mogelijk bij de rechterkant.
–
Ambulante passanten proberen het tij te keren.
Ze vragen door het tandengeknars van verwrongen metaal heen
naar mijn bloedgroep. Anderen bepalen mijn strafmaat.
–
Draai zo kort mogelijk af.
1.
–
Herinneringen hebben handen. Zie,
ze woelen door de aarde, kiezen
tussen blootleggen of begraven,
ze zijn er nooit niet.
–
2.
–
Elke dag dezelfde herinnering.
–
Boven mijn rechteroog worden haar gebalde,
uitgeholde handen een telescoop.
–
3.
–
Ik zie een komeet
die van een krater droomt,
een diep antraciet hemellichaam
met poolwervels en schroeiplekken
waarop aarden niet mogelijk is, het dringt
stuurloos naderend de atmosfeer binnen tot
–
de handen zich weer ontspannen
en openbloeien als chrysanten.
–
–
Herinneringen hebben handen. Zie,
ze woelen door de aarde, kiezen
tussen blootleggen of begraven,
ze zijn er nooit niet.
–
2.
–
Elke dag dezelfde herinnering.
–
Boven mijn rechteroog worden haar gebalde,
uitgeholde handen een telescoop.
–
3.
–
Ik zie een komeet
die van een krater droomt,
een diep antraciet hemellichaam
met poolwervels en schroeiplekken
waarop aarden niet mogelijk is, het dringt
stuurloos naderend de atmosfeer binnen tot
–
de handen zich weer ontspannen
en openbloeien als chrysanten.
–
Disclaimer
–
Met hechten
los je een tekort niet op:
wat overschiet, wordt opgerekt
om de barsten in het poreuze oppervlak te verhelen;
zo komt het grootste orgaan steeds meer onder spanning te staan
–
en knapt het.
–
Dat is een probleem:
darmen verteren geen licht,
het is altijd donker in een lichaam.
–
Met hechten
los je een tekort niet op:
wat overschiet, wordt opgerekt
om de barsten in het poreuze oppervlak te verhelen;
zo komt het grootste orgaan steeds meer onder spanning te staan
–
en knapt het.
–
Dat is een probleem:
darmen verteren geen licht,
het is altijd donker in een lichaam.
