“Het schrijven van gedichten zie ik zelf vooral als oplosbaar probleem.”

Peer van den Hoven (Breda, 1959). Neerlandicus van de rekkelijke soort. Werkt freelance als ontwikkelaar van e-learning en als docent. Schrijft voornamelijk lichte poëzie, want het is allemaal al erg genoeg.
Alja Spaan houdt van vragen stellen.

foto Fulco Vrooland Löb.

Hoe ben je bij Meander terechtgekomen? En wat doe je bij Meander?
In 2018 bezocht ik poëziepodium Reuring in Alkmaar. Toen Alja Spaan er lucht van kreeg dat ik kon optellen en aftrekken, was snel beklonken dat ik de functie van penningmeester op mij zou nemen in het nieuwe bestuur van de stichting. Wat ook haar vertrouwen wekte was het feit dat ik dezelfde taak al vele jaren uitvoer bij stichting Haarlemse Dichtlijn.

Wat vind je leuk aan deze klus?
Het is bijzonder om met een groep gedreven enthousiastelingen te bouwen aan iets met de omvang en de kwaliteit van Meander. Het is een uitdaging om als penningmeester de woorden te vinden die lezers doen inzien wat de waarde en het belang van Meander is, zodat ze willen doneren. Het geeft een kick als dat lukt.

Kun je je herinneren hoe je met poëzie in aanraking kwam?  Wat betekent poëzie voor je?
Toen we nog niet konden lezen, las mijn vader zijn zonen ballades voor van François Villon in de vertaling van Ernst van Altena. Hij had daar succes mee.

KWATRIJN

Ik ben François, wiens naam zo bont is.
Parijs, dat mijn geboortegrond is,
hangt mij straks aan een touw dat rond is,
zo leert mijn kop hoe zwaar mijn kont is.

(F. Villon, Verzamelde gedichten. Vertalingen van Ernst van Altena. (1963). Amsterdam: Van Ditmar.)

Soms lees ik een gedicht dat helemaal waar of helemaal goed of beide is, en dat is overweldigend of bevredigend of beide. Het schrijven van gedichten zie ik zelf vooral als oplosbaar probleem. Een geslaagde oplossing geeft me dezelfde voldoening als een succesvol uitgevoerde reparatie in en om het huis, zoals een hotelschakeling aanleggen of een bh-beugel uit de wasmachinepomp verwijderen.

Wat vind je van het poëtisch klimaat in ons taalgebied? Welke functie vervult Meander daarin?
Is er toekomst voor Meander Magazine?
Er zijn twee stellingen waarvan ik vermoed dat ze waar zijn, maar die ik niet kan bewijzen. Dit is de eerste stelling: Het aantal mensen dat van poëzie houdt is groter dan het aantal mensen dat poëzie haat. Maar ik zie vaak verwarring over wat poëzie is, mag en kan zijn, ook bij mezelf. Meander vervult hier de functie van vademecum en leidraad. Goed zo, Meander!

De tweede stelling luidt: Hoe vaker mensen poëzie schrijven en/of lezen, hoe beter dat is voor de wereld. (Maar muziek maken of pottenbakken is ook goed.) Meander geeft een actueel beeld van de poëzie in het Nederlands taalgebied en deelt informatie over poëzie via de wekelijkse nieuwsbrief en posts op Facebook. Meander brengt nieuw werk onder de aandacht en kijkt daarbij verder dan de meeste uitgevers en krantenredacties. Ga zo voort, Meander!

Drie eigen gedichten.
Als penningmeester schreef ik vorig jaar speciaal voor een nieuwsbrief een gedicht waarvan ik hoopte dat het zou leiden tot gulle donaties. Helaas was het resultaat een dieptepunt in de donatiehistorie van Meander. Ik nam mij voor om nooit meer een gedicht over geld te schrijven en mij te beperken tot de aloude driedeling geloof, hoop en liefde. Hier is van elk een voorbeeld.