Shabnam Baqhiri is een 23-jarige vrouw die schrijft met een bepaalde urgentie, ze vindt dat haar woorden gelezen dienen te worden. Mede door haar studie Writing for Performance aan de HKU kan ze bijdragen aan het belichten van bepaalde onderwerpen en haar eigen en andere stemmen laten horen.
–
Moeder de kat
–
Mijn moeder heeft geen kat.
Ook niet voor mij gekocht.
Ik hou van moederkat.
Zij houdt van vastklampende baby’s.
–
Wij zijn moeders van mensen.
Daarom koopt moeder geen kat.
Katten koop je niet, die steel je.
Ik leer snel hoe het is zonder.
–
Mijn buurvrouw heeft een kat of twee.
Elke dag kijken naar de overkant.
Gras zal daar gestolen worden.
Lopend naar de buurvrouw.
–
In mijn huis voel je nu gestolen kattenharen.
In mijn huis voel je nu boze moeders
–
Mijn moeder heeft geen kat.
Ook niet voor mij gekocht.
Ik hou van moederkat.
Zij houdt van vastklampende baby’s.
–
Wij zijn moeders van mensen.
Daarom koopt moeder geen kat.
Katten koop je niet, die steel je.
Ik leer snel hoe het is zonder.
–
Mijn buurvrouw heeft een kat of twee.
Elke dag kijken naar de overkant.
Gras zal daar gestolen worden.
Lopend naar de buurvrouw.
–
In mijn huis voel je nu gestolen kattenharen.
In mijn huis voel je nu boze moeders
Heb de moed
–
Pak het vast als een op een stormachtige nacht geboren kind, die Storm zal heten.
Zeker jezelf.
Plekjes zijn niet gratis.
Wie het eerst komt bepaalt waar jij thuishoort.
Zie mij
in jouw zwart wit.
Vervaagd
in jouw voetstappen.
Loop
verder op
het beloofde landschap.
Niet vol.
Wel druk.
–
Waar loop je?
Niet daar.
Waar ren je?
Hier
en daar.
Opgegeven wegen.
Wegen voor jou en mij
kris kras
je loten.
Op zoek naar
gelukkig is er nog altijd die ene persoon met een nog moeilijkere naam.
–
Pak het vast als een op een stormachtige nacht geboren kind, die Storm zal heten.
Zeker jezelf.
Plekjes zijn niet gratis.
Wie het eerst komt bepaalt waar jij thuishoort.
Zie mij
in jouw zwart wit.
Vervaagd
in jouw voetstappen.
Loop
verder op
het beloofde landschap.
Niet vol.
Wel druk.
–
Waar loop je?
Niet daar.
Waar ren je?
Hier
en daar.
Opgegeven wegen.
Wegen voor jou en mij
kris kras
je loten.
Op zoek naar
gelukkig is er nog altijd die ene persoon met een nog moeilijkere naam.
Koffie en cake
–
Cultuur is uitgezaaid.
Ik voel de cellen afsterven.
Harten liggen op straat.
Niemand die Diversiteit wat hulp kan verlenen.
–
Het is op
jouw gegooide stukken hersenen.
Laatste ademteug op weg naar niemandsland.
Want ik heb niemand z’n land
niemands gezag
niemand gehad
ongeacht gedrag.
Gehaat op witte chocola.
Ik zeg geen gedag.
–
Hartenstop want ik ga kapot.
Rook in de longen.
Rook door.
Dood iedereen.
Houd niemand overeind.
Laat ze liegen.
Pak je aarde.
Lief en zacht.
Strooi ermee.
Eigen aarde eerst.
Lief en zacht.
Begraven onder de zwarte aarde, één en al zwarte aarde.
–
Liefs Henk en Ingrid.
–
Ja, wij leven nog.
–
Cultuur is uitgezaaid.
Ik voel de cellen afsterven.
Harten liggen op straat.
Niemand die Diversiteit wat hulp kan verlenen.
–
Het is op
jouw gegooide stukken hersenen.
Laatste ademteug op weg naar niemandsland.
Want ik heb niemand z’n land
niemands gezag
niemand gehad
ongeacht gedrag.
Gehaat op witte chocola.
Ik zeg geen gedag.
–
Hartenstop want ik ga kapot.
Rook in de longen.
Rook door.
Dood iedereen.
Houd niemand overeind.
Laat ze liegen.
Pak je aarde.
Lief en zacht.
Strooi ermee.
Eigen aarde eerst.
Lief en zacht.
Begraven onder de zwarte aarde, één en al zwarte aarde.
–
Liefs Henk en Ingrid.
–
Ja, wij leven nog.
