Koen Vlerick (Deinze, 1961) is schilder, dichter en beeldend kunstenaar. Hij getuigt op een creatieve manier van een liefde voor het leven, de natuur, de aarde, vrede, vrijheid…maar zijn werk is ook een uiting van afkeer. Afkeer van het lelijke en gruwelijke in de wereld. Hij neemt stelling tegen oorlog, armoede, discriminatie, milieuvervuiling, onrecht.
Hij publiceerde al eerder in Meander. Uitgeverij Partizaan geeft zijn nieuwste bundel uit onder de titel Geachte mevrouw Angela Merkel, 123 brieven van hoop & wanhoop. Hieruit mogen we drie gedichten publiceren.
(c) Koen Vlerick, omslag Geachte mevrouw Angela Merkel
–
1
Haar haren in pril morgenrood met rijzende zon
Haar haarkleur in een op de wereld klimmende ster van vuur
–
Haar rug
Haar vragende rug met eigen schouders als 10 op 10-antwoord
–
Haar huidje nee haar opperhuid en de vlinders op haar opperhuid
Tot drie keer toe dit frêle insect op haar frêle vel om te versieren
Ook een bloem als een handtekening van een fee
Een lelie waarin een lelie bloeit
Glitterbolletjes
–
Engel houd niet op
–
Haar staartbeen
Haar staartbeen lief passend opgeborgen
Als cacao in chocolade (ik geef om chocolade)
Als amandelen in marsepein (ik geef om marsepein)
–
Haar dijbeen en haar ander dijbeen als door een dokter voorgeschreven
Dit zijn de symptomen waarop u goed moet letten
Haar knie
De holte achter haar knie
De rimpeltjes in de holte achter haar knie
–
Haar voeten vrouwelijk maal 222000
Tenen bloot en de laatste sneeuw van de aarde smelt aan berg en dal
–
Engel houd niet op
Ik ben nooit meer down
–
2
Hoe hemelse heupen hemels draaien om een teder middelpunt
Ze haalt dieper adem
Stil nu
Stil nu
Ze slaapt
Misschien droomt ze
–
In de kamer een spiegel waarin wit linnengoed een nachtkastje
Een enclave van lijfgoed en sierlint
Haar kleedje met een fijne bloemenprint op een stoel
Een raam waarin sprankelende wolken
Een bellenkransje van dampkring
–
Ze slaapt
Misschien droomt ze
Ik ben nooit meer down
–
3
Haar buik
Haar buik een glad siervlak met passend kuiltje
Iemand voelt het vaak krankzinnig intens
Dit gaat om de fijne motoriek van liefde in tijden van haat
Dit gaat om insmeren met zalfolie een antiknoeibalsem
–
Haar zachte zij ongenadig hard treffend als een weerlicht een bliksem ja
–
Haar rechterarm haar linkerarm terug haar rechterarm
Haar vingers met de creativiteit van gekleurde nageltjes nog aan toe
–
Engel houd niet op
–
Haar binnenste warmer dan hitte van woestijnen en kachels
Haar bloed een glansmiddel in een midden van speculaas
–
Haar hart een pulserend amandelkoekje in een zoogdiertje
Neem en bewaar dit bewijs van onschuld
–
Haar buik nogmaals haar buik want een reptiel op haar buik nu
Blijf stil liggen een langwerpig kruipend dier blijf stil liggen
–
Dan haar ogen
1 fractie van 1 seconde alleen al haar ogen
Geen blinddoek geen sluier geen zwart piratenooglapje haar ogen
–
Geen nonsens hier hoort u mij haar oren
–
Haar mond met mondvocht speeksel aan de lippen
Haar lippen met vlijende restjes van boterletters
–
Ik ben nooit meer down
Engel ik zweer het u
–
4
De stilte in de kamer stopt bruusk met ademen
Er start ineens een liedje
Lou Reed
Perfect Day
–
De zee duwt een kind haar lichaam uit.
Zij is een arm geamputeerd.
En een been, koude krassen in vel en vlees.
Bebloede ribben tot aan een hart van drie.
–
Vader, dat ik u van tranen tot tranen schrijven moet. Moet.
Deze vluchtweg is oeverloos verminkt. Etter op etter.
De laatste vluchthaven braakt een verlaten boot.
Strand en water. Wolken en zon. Een ventje, alleen.
–
Hoe schraal stil uw zoon slaapt aan de zee, zal ik hier eindeloos schreeuwen.
Dat zijn rood T-shirt doorweekt is, als waanzin.
De blauwe korte broek kletsnat, als waanzin.
Omdat een gezicht bijna in zand verdwijnt. Haast u. Haast u.
–
Hij blijft ruw hard liggen in mijn hoofd, handjes verdraaid naast het lichaam.
Vader, dit gaat nooit over. Nooit.
En dan nog een kind.
En dan nog een kind.
–
Voor Aylan
–
WORLD PEACE IS A BASIC RIGHT
–
. voor Agnes De Buck, De Pinte
–
In wie
Weefsel van leven een warme holte van hart krijgt
Een vrucht naar vormen van kind groeit
Een mensje een mens begint
–
Moeder u
Uit wie
Bloeden bloemen worden
Een anjer een wereld
En wij wij
–
Moeder u
Aan wie
Druppeltjes water een oceaan opklimmen
Sneeuw zacht op huid van aarde zakt
Wolken zon strelen als lente een lichaam lief
–
Ik zwijg
Dag vernieuwt in nacht
Wit kleurt zwart
Stilte bijna een heelal
Op de ribbeltjes van uw handen