Michaël Van Remoortere

alvorens ik vergeet
–
I.
–
ik ben gestopt met roken
om mijn lichaam
voor te liegen
–
dat het niet jou
maar sigaretten mist
–
maar net zoals mijn handen
wanneer ik in het bushok wacht
instinctief mijn jaszakken betasten
–
rest het reiken naar jou
in elk van mijn gebaren
–
ik wist niet dat gemis
zo fysiek kon zijn
–
II.
–
ik ben gestopt met eten
maar honger laat zich niet verdelen
–
net zomin wordt leegte minder
door haar maar niet jouw naam te geven
–
ik hou een oogstkalender bij,
verdwaasde marterlaar van niets,
om van onze zeven vette maanden
het verlies precies te meten
–
elke dag zie ik hier
wat ik door jou dacht
–
in mindering gebracht
–
III.
–
ik ben gestopt met drinken,
kon er niet meer tegen
–
tegen eender wie die horen wilde
jouw bestaan te loochenen
–
tot zij afdropen en ik
wankelmoedig strompelend,
–
in het blauwe uur
waarin de wereld
nog even zong
–
van ons alsof
dat nog bestond,
–
in elke opgebroken straat
jouw gezicht weer zag
–
VI.
–
Ik ben gestopt met masturberen
–
welke beelden
ik ook opriep
–
steeds weer
liep ik leeg
–
in onze laatste keer
–
en hoe je zei; “je neukt me kapot”
met die blik in je ogen
–
een ongelovige die God,
aan zijn kruis genageld,
pas herkent
–
en diens wonden likt
–
V.
–
ik zal stoppen met schrijven
over jou althans (misschien)
–
na deze psalmen van een cent
hoop ik te genezen van deze
–
achtervolgingswaanzin
–
ik wil niet enkel jou vergeten
wat hier werd neergeschreven
–
mag eveneens voor mij verdwijnen
–
ik heb mij namelijk
vanochtend in ons bed
–
van jouw opvolging verzekerd