Erwin van Dijke (aka Erwin the Librarian, 1962, Rotterdam) heeft al vanaf jongs af aan interesse in lezen en boeken, maar had nooit gedacht dat hij ooit in het ‘boekenvak’ zou kunnen werken. Pas na militaire dienst (1981-1982) via de bibliotheek van het Visserijmuseum in Vlaardingen op het spoor gekomen van HBO-opleiding op de P.A. Tiele Academie in Den Haag voor bibliotheek en documentatie (1985-1988). Daarna bij internationaal offshorebedrijf als ‘librarian’ gewerkt, vandaar het ‘pseudoniem’.
Pas in januari 2017 de eerste schreden op het dichterspad begeven door voor te dragen en cursussen van de Poetry Academie in 2018 en 2019 gestimuleerd om meer te schrijven en te publiceren: dat kan over van alles gaan, want in poëzie en oorlog is alles toegestaan. Sommige gedichten zijn beïnvloed door andere of zijn een soort antwoord. Rotterdam is een constante, maar ook alledaagse gebeurtenissen uit het nieuws kunnen als inspiratiebron werken, want hij denkt erg associatief.
Vorig jaar is zijn gedicht Gevallen danser opgenomen in de bundel Werklicht: 100 kunstenaars, 100 dichters op Katendrecht.
Naast dichten speelt hij gitaar in de surfband Twang Inspectors en singer-songwriter duo The Neverknow Brothers.
foto Theo Huijgens
–
de dichter Jan Arends belandde op 21 januari 1974
met een fatale val vanaf 5 hoog op een terras
met zijn geknakte hoofd
sindsdien is koffie drinken van zijn onschuld beroofd
–
het hart van Menno Wigman zal nooit meer drummen
zoals hij drumde voor hij dichter werd die manke metronoom
klonk nooit zo strak als zijn metrum
–
lange, zwarte krullen van Jotie T’ Hooft konden zijn doodsdrift niet verhullen
heeft zich voor eeuwig verdoofd
in zijn zwarte kamer sloeg zijn laatste uur
slechts een paar woorden voor zijn meisje, gekalkt op de muur
–
In Villa Jagtlust werd gejaagd, maar niet geschoten
minnaars op de vlucht voor haar delirium en jeneverzucht
ach, Frederike Harmsen van Beek, uiteengespat leven op plavuizen
vrijwillig verbannen lieten zelfs de flessen haar in de steek
–
Cornelis Bastiaan Vaandrager in het Rotterdams straatbeeld
en uitgaansleven een graag geziene gast
het plastic tasje met narcotica onder de snelbinders van zijn bagagedrager
het dichtersleven en de straat waren iets aan de te grote kant –
–
je kwam uit het land van zand
over zee en stenen de muezzin
murmelde nog vanuit zijn minaret
–
je tajine gevuld met de resten van kindertijd
bracht je naar het Noorden waar woorden
zwaarder dan zwaarden wegen
–
daalde af naar vierenhalve meter onder NAP
bundels uit de Oriënt onder je arm geklemd
stapelde school na school
–
nu – vele jaren later –
bouw je bruggen
en adem je water
–
je kwam over het water
het schuldige water
dat je vaderen heeft gedragen
–
Dat sterke lichaam
met een geest ouder dan Afrika
dat eens jouw lach heeft gedragen
–
de zilveren dansers
van hun ketenen bevrijd
die door het gestileerde staal worden gedragen
–
Kaapverdianen, kunstenaars,
vrienden, Rotterdammers kortom
je werd door hen op handen gedragen
–
maar de dood heeft jou voortijdig
tot zijn slaaf gemaakt
en dat is voor ons nauwelijks te verdragen
