‘het is belangrijk om de bundel of de gedichten te ontvouwen, liefst heel nauwgezet.’
door Alja Spaan
Tom Veys is taal- en letterkundige met voorliefde voor Amerikaanse literatuur, dichter bij beelden. Hij is recensent bij Meander.
Fotograaf: Ionela Patachia
Hoe ben je bij Meander terecht gekomen? En wat doe je bij Meander?
De nieuwsbrief die elke week verschijnt, las ik al een tijdje. Je kan onmiddellijk doorklikken op de bespreking of column die je wenst te lezen. Dat vind ik handig. Daarenboven bespreekt Meander zowel bundels uit Nederland als uit Vlaanderen. Dat vind ik een groot voordeel.
Maandelijks of tweemaandelijks recenseer ik een gedichtenbundel voor Meander. Verder kon ik ook voor specifieke acties, zoals ‘Wat maakt een gedicht goed?’ een bijdrage leveren.
Wat vind je leuk aan deze klus?
Een bespreking van een bundel opent volgens mij perspectieven, zowel voor de lezer als voor de schrijver. Mijn leeshonger neemt ook toe bij het lezen van een goede bundel.
Wat was het eerste gedicht dat je las?
Een herinnering aan een eerste gedicht heb ik niet, maar ik heb wel enkele diepgravende momenten ervaren in verband met literatuur. Ik liep school in het H. Hartcollege in Waregem, een stad op de grens tussen West- en Oost-Vlaanderen. Ik was er intern en verbleef er dus van maandag tot vrijdag. Op woensdagnamiddag mochten we naar de bibliotheek. Daar was ik gefascineerd door de boekenrijen, de kaften, de bundels, de werelden die schrijvers opriepen.
Verder herinner ik me nog altijd uit mijn schooltijd dat Ivo van Strijtem en Koen Stassijns een lezing kwamen geven over wereldliteratuur.
In 1998 ging ik dan voor de eerste keer naar de Poëziezomer in Watou. Deze editie had als titel: ‘Voor het verdwijnt en daarna’. Jan Hoet selecteerde er het beeldend werk en Gwy Mandelinck de gedichten. Daar las ik voor de eerste keer intensief gedichten. Nadien volgde ik ook in Watou verschillende poëzieworkshops van Creatief Schrijven onder leiding van Daniel Billiet. In de groep kon ik sterk genieten van wat iedereen schreef.
Nadien volgde ik ook in Watou verschillende poëzieworkshops van Creatief Schrijven onder leiding van Daniel Billiet. In de groep kon ik sterk genieten van wat iedereen schreef. Onder andere dichter-docent Nelleke Lamme-den Boer was er ook aanwezig en werkte motiverend.
Hoe belangrijk is een recensie voor de dichter? Hoe sta je tegenwoordig de discussies die (soms) op de sociale media uitgevochten worden?
Laat het duidelijk zijn, een recensie is van groot belang voor zowel de dichter als voor het leespubliek. Een goed onderbouwde recensie heeft vaak ook een grote impact. Als recensent hoef je niet enkel de goede of slechte dingen op te sommen, maar het is belangrijk om de bundel of de gedichten te ontvouwen, liefst heel nauwgezet.
Ooit had ik een gesprek met de Amerikaanse dichter-schrijver Richard Harteis. Hij zei dat William Meredith, de winnaar van de Pulitzerpijs in 1988, vermeldde dat een goede bespreking het werk verlicht of bijlicht. Hij gebruikte het werkwoord ‘to illuminate’.
En wat betreft je eigen werk?
Momenteel volg ik videokunst aan de academie. Daarvoor volgde ik er vrije grafiek. Ik schrijf graag bij beelden. Minstens even graag lees ik een goed boek of een stevige bundel. Het schrijven van een recensie spreekt me sterk aan, het neemt ook flink wat tijd in beslag. Vooral inzichten opgeroepen door unieke beelden of woorden, kunnen me sterk verwonderen. Recensenten of curatoren zijn mijns inziens goede gidsen die het beste voorhebben met de kunst of de literatuur, met het publiek en met de dichter of de kunstenaar zelf. In het beste geval zijn ze wegwijzers.
