LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Désirée-Christine van Blitterswijk

4 apr, 2023
Désirée-Christine van Blitterswijk (36) dichter, kunstenaar & performer. Werkt als dramadocent in het basisonderwijs.
‘In het voorjaar debuteer ik met vier gedichten in Het Liegend Konijn (uit het nest geroofd 2023). Onlangs heb ik een dichterlijk manifesto geschreven voor de kersverse redactie van Miasma Magazine (uitgever & platform voor kunstenaars & academici). In 2022 won ik een voorronde van de poetryslam Rotterdam. Momenteel creëer ik mijn eigen bonte nest. Het tuinhuis atelier. Dit is de broedplaats voor nieuwe spinsels. Wat wil er uitbreken, zinnebeeldig geboren worden? ´s Nachts als iedereen slaapt komen de meeste gedichten tot leven. Ik analyseer dromen en sla een brug tussen taal en onaangekondigde beeldstromen. Een goede vriendin zei ooit: je bent voer voor Freud.’


foto © Florine van Rees


Mollenrit

In mijn hoofd zit een molshoop
een berg van overtollige gedachten ´s nachts

als ik baad in het zweet me
probeer los te maken van de dagen
woelen zijn nagels onder mijn huid

hij woont mijn lichaam uit
graaft diepe tunnels

op mijn aders zie je zijn nagels
hier vindt hij zijn rust in
open wonden

ik kan het bloeden niet verhelpen

het leven dat uit mij stroomt is
een eindeloze zee

Keer terug

Dit meisje dat nog steeds de polderbroek draagt
zich afvraagt wat een stad je teruggeeft
als je een compleet gezin achterlaat
het huis je zelfgesponnen baarmoeder

vergeet het kleinschalige geluk
waar woorden worden gedragen
door beelden

herinneringen van versgemaaid gras
en spelende kinderen

dit is een ander soort bloei een zeldzame stilte
een gesluierde gedachte

over voetstappen
die oplossen als sneeuw voor de zon

een stad is geen navelstreng om aan vast te klampen
geen aarde om te wortelen

weleens blote voeten om de wereld aan te stampen
het lijk dat onder horizontale muren
alsmaar dieper graaft

de weg naar succes ligt afgezonderd

hoe verstikkend het centrum kan voelen
als een bonkend hart dat probeert uit te breken
de ruimte die we delen te klein voor twee

probeer maar eens een steen te verplaatsen
wat teruggroeit zijn leugens
krioelende schepsels in de schaduw van
hun eigen wezen

Kloppend universum

Twee witte duiven
een huis van vleugels een kloppend
universum dat spoedig
wil uitbarsten

wat er in de kosmos gebeurt ook in de mensen
het gevoel dat je op wolken loopt
hand in hand

jouw lijfje licht als dons
het nest een uitbottend twijgje

nu ben je nog een appel onder de sterrenhemel
de dwarsdoorsnede van mijn wederhelft

wie goed kijkt kan het heelal zien
een pentagram van groeistrepen
het vruchtje waar de ziel twee armen
aan elkaar verbindt de dagen en de
nachten

Springtij poezee

De zee is een golvend gedicht

waar dag en nacht
als de zon en de maan

gewichtloos door de aantrekkingskracht
wanneer je in het diepe springt

omhels de vallende sterren het rijzende tij
het schuimbekken de vloedbranding

alles wat donker is
wordt belicht in onszelf

de kou die door je aders stroomt
een smeltende ijsberg onder het avondrood

     Andere berichten

Peter De Voecht

Peter De Voecht is schrijver, docent en schrijfcoach. Hij  publiceerde eerder proza en poëzie in verschillende literaire tijdschriften...

Kinderpoëzie (V)

Kinderpoëzie (V)

‘Waarom leest iemand geen gedichten? Omdat iedereen (en die iedereen heeft nooit gedichten gelezen) zegt dat gedichten moeilijk zijn, dat...

Kinderpoëzie (IV)

Kinderpoëzie (IV)

‘Waarom leest iemand geen gedichten? Omdat iedereen (en die iedereen heeft nooit gedichten gelezen) zegt dat gedichten moeilijk zijn, dat...