Het commentaar van dichters en recensenten
door Janine Jongsma
–
–
(Foto Pixabay)
–
Online is Meander het enige literaire magazine dat zich primair richt op poëzie. Wekelijks plaatsen wij drie recensies van de nieuwste bundels. Hiermee voeren wij de boventoon en ja, daar zijn wij trots op. Onze aandacht gaat uit naar debuten en bundels van gerenommeerde uitgevers, we bespreken biografieën van bekende dichters en maken weleens een uitstapje naar een interessante vertaling of kinderpoëzie. We recenseren soms bundels die in eigen beheer worden uitgegeven als wij vinden dat de kwaliteit van de poëzie volstaat.
Door natuurlijk verloop hebben we in de afgelopen jaren regelmatig afscheid moeten nemen van recensenten. Helaas zijn er ook enkele van onze vaste medewerkers overleden. Anderen wilden na jaren trouwe dienst hun blikveld verruimen. Er vielen mensen uit door ziekte. Onze club van ervaren recensenten slonk. We deden een oproep voor nieuwe recensenten en zij dienden zich aan, maar niet iedereen was even geschikt. We zijn toen gericht op zoek gegaan naar jonge mensen met een literaire achtergrond en met een frisse blik op poëzie. En met succes, jonge recensenten sloten zich bij ons aan en daar zijn we blij mee. Inmiddels hebben we een gemêleerde club van achttien mensen die zich vrijwillig inzet. Zij leveren met hun kennis en liefde voor de poëzie waardevolle bijdragen, week in, week uit.
Nu is het tijd voor iets nieuws.
We starten de rubriek Commentaren, een rubriek die op zichzelf staat, maar in het verlengde ligt van de recensierubriek.
Wat gaan we doen?
We gaan dichters benaderen van wie wij een aantal maanden geleden een bundel hebben besproken. Als redactie nodigen wij hen uit om samen met ons te reflecteren op die recensie. Wij willen weten hoe zij de recensie ervaren hebben. En we hebben vragen: kwam de bedoeling die jij voor ogen had met je poëzie overeen met de leeservaring van de recensent? Hoe zat het met de subjectiviteit van de recensent, zat die je in de weg? Wat vond je van de kritiek die je kreeg? Begreep je waar de recensent op doelde? Om het interessant te houden kiezen we voor bundels die zich op een of andere manier hebben onderscheiden.
Maar we gaan ook commentaar vragen aan onze eigen poëziecritici en aan die van andere tijdschriften. We vragen hen om te reflecteren op persoonlijke ervaringen. We willen de mens achter de recensent aan het woord laten. Hoe gaan zij eigenlijk om met kritiek op hun recensies? Hoe voelt het wanneer hun mening ter discussie staat? We willen alles weten: is het ooit voorgekomen dat je er naderhand achter kwam dat je meer aan een gedicht had opgehangen dan dat de dichter met zijn poëzie voor ogen had? Zijn jou na het schrijven van een recensie ooit zaken verweten waar je wakker van lag? Is er naar aanleiding van een recensie, nadien ooit contact geweest met de desbetreffende dichter?
We zeiden het al, we hebben veel vragen.
Tweewekelijks op vrijdag, vanaf vandaag, komt er een dichter of een recensent aan het woord. Als redactie van de recensierubriek kunnen wij niet reageren op kritiek op recensies. We bemoeien ons namelijk niet met de inhoud ervan. Een recensent deelt zijn leeservaring vanuit zijn eigen kennis, smaak en zienswijze. Op deze subjectieve mening valt niks af te dingen omdat het slechts een mening is en geen vaststaand feit. Maar we weten dat dichters de behoefte voelen om de afstand tussen ons en hun eigen perceptie ervan te verkleinen. We denken met de rubriek Commentaren een manier gevonden te hebben om aandacht te kunnen besteden aan de persoonlijke beleving van de dichter en de recensent. Meander neemt het voortouw om de afstand tussen dichter en recensent te verkleinen.
____