Deze week op de site van Meander
'door niet te kiezen, kies ik alles', uit het interview met Anne Louïse van den Dool, donderdag online!
Op de homepage vindt u altijd een verwijzing naar het nieuwste bericht. Voor eerdere berichten: klik op de pijltjes.
Nieuwsflits
Dichter Gwy Mandelinck is overleden. Hij was de bedenker van de Poëziezomers in Watou. Zijn werk is bekroond met Prijs van de Vlaamse Provincies, de Yang-prijs, de PEN-prijs, Guido Gezelleprijs en de Maurice Gilliamsprijs.
Het mega-gedicht Verzen als vloedlijnen is af...Voor de 2500e aflevering van de nieuwsbrief van Taalpost schreef dichteres Maud Vanhauwaert op verzoek van de redactie de openingsstrofe van dit gedicht. Ook de slotstrofe komt uit haar pen. Tussen begin en einde van dit gedicht staan 327 strofen, geschreven door lezers van Taalpost. Van bekende en onbekende dichters, van rijmers en ontregelaars, van noeste auteurs van één strofe tot gulle gevers van meerdere strofen' en ook van Meandermedewerkers!
Het gedicht van ruim 1500 regels is hier in zijn geheel te lezen.
Op 27 april neemt Leuven afscheid van de Dichter des Vaderlands Mustafa Kör. Tickets hier.
Op 5 mei staat Op de Zeepkist van Granate in het teken van verbinding en is woordkunst in al zijn vormen welkom! Dichters, schrijvers, spoken-word-artiesten, verhalenvertellers, toneelschrijvers, scenarioschrijvers, essayisten, columnisten, recensenten en elke andere woordkunstenaar zijn van harte uitgenodigd om hun woorden en verhalen te delen met elkaar en met het publiek. Het evenement wordt feestelijk afgesloten met een vrijheidsmaaltijd.
Leuk om te herlezen, een van de eerste interviews van Guus Bauer, met Gerrit Kouwenaar.
-
Readymades
Hermetisch versus rebus
Hermetische poëzie scoort hoog bij veel poëzielezers. De verklaring daarvoor is simpel. Een zogenaamd gesloten gedicht hoef je niet te snappen want het is niet te verklaren. Dat ontslaat lezers van de gruwelijke plicht tot duiding. Een hermetisch gedicht geeft liefhebbers optimale vrijheid en daar is poëzie in wezen voor bedoeld: je hoeft het niet te begrijpen om ervan te genieten. Dat hoor je gemakzuchtige amateurs vaak zeggen. Een hermetisch gedicht is een kunstig ingepakt cadeau dat je niet hoeft uit te pakken. Er kan van alles in zitten, dus laat het dicht. Hermetische gedichten zijn democratisch. Ze geven iedereen ijzersterk recht op vrijheid.
Natuurlijk zijn er toch professionele uitpakkers en ervaringsdeskundigen die het cadeau openmaken. Ze pulken voorzichtig aan het plakband, proberen het cadeaupapier niet te scheuren, zien soms al een glimp van de inhoud, worden gek van geluk en gaan door met losmaken en ontsluiten. En dan zit er in het cadeau weer een ander cadeau, ook wonderwel en appetijtelijk ingepakt. Wat een heerlijke dagbesteding!
Aan de andere kant van het spectrum vind je de rebuspoëzie. Die is uitermate geschikt voor woordblinden die het vooral van visuele plaatjes moeten hebben. Rebusgedichten appelleren aan de drang van duiding die in ieder mens aanwezig blijft. Het voordeel van rebuspoëzie is dat slechts één antwoord goed is: het juiste. Dat maakt de wereld overzichtelijk. Ook praktisch voor leraren die hun hele leven moeten spenderen aan nakijken. Rebuspoëzie wordt helemaal mooi als het antwoord erbij wordt vermeld. Tentje bandje biertje. (Voor leraren: wijs uw leerlingen op het lollige klankrijm tentje/bentje, de koddige alliteratie bentje/biertje en het geinige ritme van de verkleinwoorden.)
© Jos van Hest
Meanderen
We zijn weer terug met onze serie Meanderen. Ria Moons trof in een recensie van Judith Eiselin in de NRC van 23 februari 2024 over een boek van Dorien Dijkhuis en van Paul Huff het volgende stukje aan:
Dijkhuis schrijft zowel speelser als strakker in een vorm dan Huff. Dezelfde maan is licht in zijn zwaarte, een verzameling weetjes, bekentenissen, overpeinzingen, terugblikken, organisch verweven rond thema’s als contact en tijd. Dijkhuis weet het gemeander een interne logica te geven, zoekt verschillende invalshoeken, verrast aldoor.
Marc Bruynseraede las in de bundel Rozige Maanvissen van Sytse Jansma (de recensie staat morgen online) de volgende meanderende gedachte:
hoe mijn hand vaart, een kano door haar meanderend blauw
aderspektakel, langs weilanden met ontplofte bloembermen,
rietkragen vol roepende karekieten, langs slootkantkoeien
die gedwee hun koppen in de wolken wiegen.
Meedoen? Stuur ons uw bijdrage.
Veel leesplezier!
Meandermagazine is gratis voor lezers, maar kost de makers wel geld. Om de onkosten te kunnen dragen, zijn wij afhankelijk van donaties. Wilt u ons steunen? Ga dan naar meandermagazine.nl en klik op de donatieknop. Onze dank is groot.