LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Herinnering en wens

31 dec, 2024

 

Zichtkaart

Nu deze weken weer voorbij
ritselen in hun morsbruine jassen
en bomen oude briefjes sturen
naar de zakken zaad van distels,
mosterdplanten en de rest
en steeds op hoop
van minstens dertigvoudig vrucht,

nu mijn haren witter dan de mist
en alles anders sinds ik me
het eerste licht herinnerde,
schrijf ik een mondvol
ogenblikken op een blad

papier. Tijd is een hand
die strooit. Er is een palm
die wacht. En al die jaren
zocht ik maar wat in rondom verschijnt.
Vergeefs: wie nooit weg is,
wordt niet gezien –

© Inge Boulonois, uit Idioom van geluk, Poëziefonds Open 2016

 

Wij wensen u een gelukkig nieuwjaar, terwijl we denken aan de dichters die ons dit jaar ontvielen: Ko de Laat, Theo Olthuis, Gwy Mandelinck, Anne Nederkoorn, Gita Hacham, Wim Hazeu, Hans Plomp, Mark Insingel, Max Niematz, Marcel Obiak, liiteratuurhistoricus Piet Calis, dichter Breyten Breytenbach en onze geliefde medewerker dichter en beeldend kunstenaar Inge Boulonois.

 

foto © Alja Spaan, 10 januari 2018

     Andere berichten

Hebben gedichten een eigen wil?

door Romain John van de Maele   foto: Paul Rodenko, fotograaf onbekend Bron: Librarything   In de eerste helft van de jaren 1950...

Tot je daar weg bent

door Jan Loogman   Zij is mijn luisteraar, ik ben haar voorlezer. Omdat ze vroeger een bloemenwinkel heeft gehad lees ik voor haar...

Dicht dat snel en dicht is

door Jan van der Vegt - - - Als er één dichtvorm is die in een eeuwenoude traditie zijn sporen heeft verdiend, dan is het wel het...