Ik heb mezelf nog nooit verteld waarom ik huizen timmer. Er is hout en er zijn regenwolken, iets verderop zijn huizen, daartussenin ben ik en dat vertel ik mij niet. Ik denk niet met mijn handen, ik timmer met mijn handen. Huizen. Ik timmer huizen met mijn handen en vertel mezelf niet waarom. Er zijn mensen die op hun rug in het gras liggen en de zon hun gezicht laten strelen, en precies weten waarom ze op hun rug in het gras liggen en de zon hun gezicht laten strelen. Voor die mensen heb ik een dak. En nog een dak. En een dak.
Poëziefestival Het Tuinfeest 2017
Het Tuinfeest in Deventer is in 2017 toe aan zijn vierde lustrum. Op de avond voordat de straten van de binnenstad vol staan met de zes...