Meandermagazine

René Smeets schrijft in zijn tweede bundel ‘Zware wolken zwarte randen’ poëzie die maatschappelijk en politiek geëngageerd is. Alle onderwerpen waar men zich over kan opwinden komen voorbij in een onheilsopsomming. Marc Bruynseraede haalt een oude wijsheid aan: ‘De mens is een wolf voor zijn medemens’. Hij noemt de bundel 'een poëtisch protest tegenover het grenzeloos geweld, brutaliteit en de malheuren van deze wereld’. Een longread.

Monique Wilmer-Leegwater kan het beste vertellen over Borne doet Poëzie: in deze 11e aflevering van Wie zit er achter het podium? neemt zij je mee naar het oosten van het land, waar je niet alleen verliefd kan worden op Twente maar ook op de dynamiek van dit podium. Wie anders had er tijdens de poëzieweek acrobaten uitgenodigd om het thema ‘lijfelijkheid’ tot uiting te brengen?

De poëziewedstrijd voor de Rob de Vos-prijs 2025 gaat van start. Iedere deelnemer mag één gedicht insturen. We werken met een verplicht thema. Inzenden kan t/m 30 september. Onze juryleden zijn ervaren poëzielezers en zij hopen op gedichten van een goede kwaliteit. Alle winnaars van voorgaande jaren zijn terug te vinden op de site. Veel succes!

Het woorddeel ‘akel’ in ‘van te veel spektakel / wankel je allicht’ geeft geen licht meer in Alkmaar, het Lucebert-citaat blijft behouden maar zal gerepareerd moeten worden. Er zijn behalve de besproken neoncitaten in deze column van Jan van der Vegt nog duizenden dichtregels, strofen of hele gedichten in de openbare ruimten van Nederland en Vlaanderen te lezen. De Vijftigers zijn daarbij goed vertegenwoordigd.

Wim van Til, onze gastredacteur in dit jubileumjaar, maakt een serie over zijn eerste honderd, vandaag deel 1. ‘Mijn reis door het landschap van de poëzie begon op 15 december 1971. ‘ Hij won een schaakcompetitie en kocht van de prijs, een boekenbon van 15 gulden, zijn eerste gedichtenbundel: ‘Voorbij de laatste stad’, de bloemlezing uit het werk van Gerrit Achterberg door Paul Rodenko.

Tom Veys zegt over het debuut ‘Bolster’ van Elise Vos, dat de dichter ons naar donkere plaatsen brengt via een sterke, lyrische taal. Een bolster is de stekelige bescherming van een vrucht, denk aan een kastanje. De poëtische vrucht van Vos ontplooit zich rijkelijk in dit debuut: ‘De dichter trekt je in vrijwel elk gedicht mee naar een poëtische schaduwwereld’.