‘Verboden terrein’ is een korte cyclus van twee gedichten van de Vlaamse dichter Herman Leenders (°1960) over herkenbare, maar onverwachte ontmoetingen tussen mens en dier. Joost Dancet ziet beide gedichten schitteren in taal en vorm.
Herbert Mouwen bespreekt ‘Spijt’ van de Vlaamse dichter Willem Elsschot (1882 – 1960). Een moedergedicht waarin de ik-figuur meermaals schuld bekent. Maar het is te laat, het over doen kan niet meer. Het gedicht eindigt met een merkwaardige oproep.
Pieter M. van Sterkenburg bespreekt ‘Het bruidje’, een gedicht van de toen 24-jarige Martinus Nijhoff (1894 – 1953). Een gedicht met een religieuze dimensie waarin plots een zachttreurige stemming het gemoed van het bruidje overschaduwt. Is het wellicht een bijna elegisch verdriet om wat voorbij is?
Hettie Marzak bespreekt het gedicht ‘Caligula’ van Hugo Claus (1929-2008) uit de bundel met de betoverende titel ‘Het huis dat tussen nacht en morgen staat’ (1953). Claus kiest er – vreemd genoeg – voor om in dit gedicht een andere kant van Caligula te laten zien: niet de Romeinse keizer die een wreedheid begaat, maar juist een barmhartige daad verricht, ook al is die irrationeel.
Op 12 augustus jl. overleed K. Schippers (1936-2021), alias Gerard Stigter. Herbert Mouwen bespreekt als eresaluut ‘Opening van het visseizoen’ uit de bundel ‘Een klok en profil’ (1965), een poëticaal gedicht dat de spot drijft met de vorige generatie dichters, de Vijftigers.