Karin Doornik analyseert Ida Gerhardts ‘Sappho’. Het is het derde gedicht van Gerhardt in deze serie; eerder werden ‘Α en Ω’ (Sonnetten van een leraar, 1951) en ‘Christus als hovenier’ (De hovenier, 1961) besproken.
In de bijna twaalf jaar van het bestaan van de Klassiekers is een aantal dichters favoriet gebleken. Er werden vier gedichten behandeld van Leopold, Slauerhoff, Nijhoff, Vasalis en Kopland en vijf van Vroman, Andreus en Achterberg. Van deze laatste komt er nu zelfs een zesde aan de orde, het bekende ‘Hulshorst’. Er is al veel over geschreven, maar Ivan Sacharov slaagt erin toch nog nieuwe invalshoeken te vinden.
Het overbekende gedicht ‘Vrede’ publiceerde Leo Vroman voor het eerst in 1954, in een aflevering van De Gids. Wilma van den Akker bespreekt het en wijst ook op twee latere varianten …
Rik Wouters bespreekt ‘Waarom ik zilver smelt in mijn gedichten’ van Paul Snoek. De dichter valt met de deur in huis. Hij wil het in zijn gedicht hebben over het scheppen van poëzie, zijn poëzie …
Wim Kleisen bespreekt het gedicht ‘Het lied van het morgenlicht’ van Hans Andreus. Licht is het grondthema in de poëzie van Andreus. Ondanks zijn depressieve perioden komt hij steeds weer uit bij het licht. Zijn poëzie is ervan vervuld.