door Archivaris | apr 4, 2009 | Gedichten
weerbarstig bedenk me als een stukje papier dat je onbedacht in je jaszak propt nadat je er wat op schreef. ik laat open wat, al hoop ik: laat het een zin zijn. één voor in een vers van later en waaraan je blijft denken, nog lang nadat je me wegstopte....
door Archivaris | apr 4, 2009 | Gedichten
DE PASGEBORENEN De pasgeborenen laten in hun ogen haastig een zwart water achter zich alsof het van belang was eens en voor al voor zichzelf zowel als voor anderen met gezwinde spoed een geheim te verbloemen. Uit: I vattenfåägelns tid (In de tijd van de...
door Archivaris | mrt 21, 2009 | Gedichten
Gedenklied voor de slaap Zie hoe de duisternis herstelt van regen, een schaduw zich losmaakt van een lichaam, zich de dag in schrijft met zinnen à la ‘de weg naar geluk kent geen woorden’, een titel erboven als ‘compositie’, afdruipt met...
door Archivaris | mrt 21, 2009 | Gedichten
Pentaal In mijn vingers ligt reizend en doelloos losgeslagen boven het witte egaal een teveel aan taal Ik leg mijn oor op het papier of ik kom er aan de solventen en de lijmen ruiken waarop amper kan een woord ontluiken dat mij kan doen proeven van de inkt die...
door Archivaris | mrt 21, 2009 | Gedichten
de piramide van de zon (teotihuacan) de lucht zal wel ijler geweest zijn en koeler de wind, de zon had een andere status, maar evengoed scheen ze als nu, hard en afstandelijk het kwam erop aan te zijn voorbereid de hoogte wenkte en klimmen was beter dan dalen, de...
door Archivaris | mrt 7, 2009 | Gedichten
Laat hij trots het lichaam zien hij bewaart zijn lichaam in een zak van kleren – zodat het niet vlekt in de zon of nat wordt als het regent ’s avonds legt hij het voorzichtig in bed het is z’n beste herinnering aan vroeger als er vrienden komen of...
