Je ziet het voor je, moeder naaiend aan tafel, de rug gebogen, de naalden in haar mond, de stof uitgespreid of vader, bukkend naar de aarde, met stugge handen de aardappels poten, en dan het kind, in afwachting van dat alles. Petra van Rijn neemt ons mee naar toen in een poëtische beschrijving van al deze handelingen die achteraf zo belangrijk bleken.
De poëziewedstrijd van Meander voor de Rob de Vos-prijs 2021 liep van 1 april t/m 30 september. De winnaars zijn bekend en ook de gedichten met een eervolle vermelding hebben een publicatie gekregen. Vandaag sluiten we af met juryrapport en geven we een kijkje achter de schermen.
Van els van thuyne prachtige observaties met ingehouden emotie. Een verademing eens niet over de dichter zelf te lezen maar over ‘de banale dood van een poes’, zoals de dichter zelf haar woorden begeleidde. Dichten is wèl mijn leven, zegt ze. Alsof ze zelf nog verwonderd is over haar gave de alledaagse dingen in woorden te vatten.
De poëzie van Robin Veen is intrigerend, alsof ze op iets belangrijks wijst dat anders net buiten ons waarnemingsveld valt. Wat is ruimte nog, zegt hij, als je erin opgesloten bent. Op zoek naar het juiste woord voor stilte, verdwijnt de tijd en vergeet hij wanneer het gisteren was. En wij met hem.
Pieter Theunissen heeft een speelse, lichte stem die zelfs een beetje bezwerend kan zijn. Hij werkt nog aan zijn métier als dichter en toch voelt het alsof hij dit altijd al gedaan heeft. Alsof hij ons waarschuwt en tegelijkertijd verrast, bij de arm neemt en met ons struikelt terwijl hij heel nauwgezet zijn voeten plaatste.