Na ‘Lichte en bonte gedichten’ (2015) en ‘Vers gekruid’ (2020), is de verschijning van de derde lightversebundel van Inge Boulonois gepland voor dit of volgend jaar. De bundel zal, evenals de vorige twee, in kleur geïllustreerd zijn en een grote diversiteit aan versvormen bevatten: van sonnet tot ollekebolleke, van trijntje fop tot cryptovers, van lobbertang tot monovocale gedichten. Een voorpublicatie.
‘Sommige woorden smaken zoeter als je ze afspoelt en een nachtje laat weken: / als ze zachter zijn en minder schuren op de tong zwelgen ze beter door.’ De gedichten van Caty Moerman ervaren we ook lichamelijk. Een consistente donkere leeservaring maar desalniettemin onvermijdelijk, noodzakelijk en leerzaam. ‘Alsof de nijd voorgoed /van je lippen druipt als je niet meer in zalven gelooft.’
Dichter Allard van Gent beschouwt de woorden als zelfstandige ‘entiteiten’ waar hij zich vervolgens door de dag heen op verschillende manieren toe probeert te verhouden. Capituleren doen we pas tegen de avond, als wolken voor de zon schuiven leggen we de pen neer, maar in de ochtend laten we ons weer bespringen door de woorden.
Met veel ervaring en gevoel maakt Pieter Sierdsma kleine panelen met landelijke tafereeltjes. Zijn wat dromerige toon stelt gerust. We liggen op ‘een baar van gras / laag met de raaklijn van / de aarde aan de hemel’ en het is zomer, ‘een droom met het loom gesputter / van een speelvliegtuig dat lange lussen / door de zachte lucht trekt’.
Eddy Steenvoorden maakt verrassende, originele beelden, zijn observerende stijl is relativerend en sprankelend. Dagelijkse dingen met eeuwigheidswaarde, details die we vaak over het hoofd zien tijdens onze vele bezigheden, gesprekken die we alleen in gedachten voeren, intimiteiten die we vergeten of afleren. En dan een zin als ‘het grote voordeel van afwezig zijn / is dat je niet meer vertrekt’ : een pareltje.