Columns

De Iraans - Nederlandse Sholeh Rezazadeh is de negende dichter die te gast is op Meander Live, als steeds in het Luxor Theater in Zutphen. Op zondagmiddag 2 februari, in de Poëzieweek, leest zij haar poëziedebuut ‘Neem ruim zei de zee’ in zijn geheel voor.

‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien’ werd ‘Ik ging naar De Pijp om familie te zien’. Deze pastiche van Jan Loogman krijgt u niet te lezen, hij blijft liever in de stijl van Nijhoff en schrijft ‘Op deze plaats heeft een gedicht gestaan / ’t beviel mij niet.’ Hij en zijn familie kwamen wel heel dicht bij 'De Moeder De Vrouw.'

Herinnering en wens ineen. Dat we elkaar maar blijvend inspireren!  

Jan van der Vegt over een curieuze schilfer literatuurgeschiedenis, een oordeel dat de verzen van Lucebert en heel zijn dichterschap zeer negatief voorstelde. In de vroege jaren ’50 was de dichter Hendrik de Vries zeer actief als poëziecriticus. Hij kon niets beginnen met de nieuwste dichtersgeneratie, die der Vijftigers, en hun poëticale revolutie. Dat heeft de beginnende dichter Lucebert geweten.

Een liefdevolle column van Marc Bruynseraede over dichter, kunstenaar Marcel van Maele. Zijn opstandige weerbarstigheid oogstte sympathie, medevoelen en interesse voor zijn werk en stijl. In 1972 werd hem de Arkprijs voor het Vrije Woord toegekend. Verstaanbaarheid was niet de hoogste prioriteit. Eerder stampen tegen de waarden en ermee spotten. Schrijven en intussen gerust gelaten worden was zijn enige bekommernis, liefst ‘ontembaar, onkooibaar’.

Ko van Geemert heeft een goed geheugen, niet alleen van hotelkamers en bepaalde situaties, maar ook titels en namen van literaire bladen, gedichten, collega’s komen zo naar boven, lijkt het. Dat zal die dichtader zijn die nog steeds actief is en de humor waarmee hij zijn werk en zichzelf beziet. Zijn omschrijving van een mooie avond delen we graag.

Thomas Heerma van Voss brengt in 'Het Archief' de vraag te berde: ‘Wie leest nu nog een literair tijdschrift?’. Het retorische antwoord moet dan luiden: ‘Zo goed als niemand’. Hij schetst een beeld van de ego’s, de aanstormende talenten, het snoeverige, wijsgerige en alwetende van de lettergoden. Marc Bruynseraede las het boek en de schrijver was te gast op onze medewerkersdag.

Hans Franse is erachter gekomen dat dichten hard werken is en tijd en rijping vraagt. ‘Klaar ben je nooit.’ Het zal wel met zijn leeftijd te maken hebben dat hij terugkijkt, maar deze terugblik kan geen kwaad. We halen Bert Voeten terug en de zon, een ‘Zomermiddag aan de Amstel’, de polders, het Kalfje en de Kalfjeslaan nog ongeschonden, en zijn eerste dichtproeven.

In memoriam Breyten Breytenbach (1939-2024). Bij Breyten Breytenbachs biografie hoort ook, en misschien wel vooral, het kunstenaarschap van Breyten Breytenbach, zowel op letterkundig als op beeldend gebied. Schilderijen en tekeningen die vaak politieke thema’s weerspiegelen’. Het is zowel Breytenbachs aureool als zijn keurslijf geworden. Een column van Rogier de Jong met het krachtig prozagedicht 'De reis van de nachttovenaar' in de titel.