Columns

Binnenblijven leidt bij Hans Franse tot lezen en muziek maken. Hij laat ons genieten van een boek van Rinus Ferdinandusse vol schrijfmachines en telefooncellen, superieure maskerades van namen en situaties van politici en kunstenaars, test en passant onze Couperuskennis en hoopt wat licht te zenden in onze duisternis. De muziek komt wellicht een andere keer. 

Karel Wasch over de ‘Reus Van Rotterdam’, zijn krachtige verstilde verzen die later in speedproza veranderden, uiteenlopende meningen, bekende Zestigers, De Nieuwe Stijl, willekeurige visitekaartjes en het losschroeven van naambordjes. Om met Cor Vaandrager te spreken, ‘Het is me wat!’

Ik ben dichter, geen dokter, zegt Rogier de Jong. In deze column de beeldende kracht van een goed gedicht, of de poëtische kracht van een goed beeld, die de ervaring scheidt van de gebeurtenis en de zaken weer in het juiste perspectief plaatst – hoewel dat ‘uitzoomen’ best lastig is.

Poëzie is wel religie voor ongelovigen genoemd. Columnist Jan Loogman en deze verwarrende tijd. Over vertrouwen, beperkte eigen controle, het veilig voelen in je eigen huis, de angstaanjagende leegte en stilte in de wereld, zijn op God vertrouwende moeder en Maria als de Moeder van Smarten, Heil van de zieken, Troosteres van de bedroefden. U kunt natuurlijk ook verder zoeken.

Schrijver of schrijfster, dichter of dichteres, what’s in a name? Zelfs Google heeft er een mening over, ondervond Eric van Loo.

Nu er in dag- en weekbladen steeds minder recensies verschijnen en er voornamelijk wordt gelezen wat in praatprogramma’s wordt aanbevolen, raken kleine uitgeverijen die het aandurven dichters uit te geven die afwijken van het gemiddelde nog verder uit beeld. Ze verdienen aandacht, zij geven zuurstof aan de poëzie. De column van Hans Puper.

Columnist Hans Franse wandelt graag, zeker in de voetstappen van kunstenaars, vooral dichters en schrijvers en soms is het niet alleen literair interessant. Vandaag volgen we het spoor van Staring, Jacques Perk, Erich Kästner, zoeken we naar P.C. Hooft en Huygens en naar Vrouwe Italia.

In zijn eerste Meandercolumn denkt Karel Wasch aan een prachtige dood samen met de beste vertaalster van Nederland en de Prins der Dichters maar er was iets serieuzers, de vraag of hij ‘verzen maken een leuke bezigheid’ vindt? Na het antwoord klinkt het ‘Daas jammèr! Ik heb het vervaardigen, uhm van verzen, altijd afschuwelijk gevonden, een vloek! Én… een zegèn.’

Gaat de betere dichter niet ten onder in het peloton van slechte dichters? In 'Intimiteit onder de melkweg' nam Herman de Coninck 'Een pleidooi voor tweederangsdichters' op. Hij noemt hen vakkundige dichters van wie de gedichten kwalitatief ‘een heel behoorlijk gemiddelde’ hebben, maar bij wie hoogtepunten ontbreken. Columnist Jan Loogman over een tweede, een derde en zo nodig een vierde Ronde van Nederland.