Columns

Eva Gerlach is de tiende dichter die te gast is op Meander Live in het Luxor Theater in Zutphen. Op zondagmiddag 11 mei leest zij 'Vlieg! zegt de vloer' in zijn geheel voor. Het is een jeugdbundel, haar vierde al, en prachtig geïllustreerd door Trui Chielens. Hij gaat over een meisje dat opgroeit nadat haar ouders zijn gescheiden, maar zwaar is de bundel niet. Hij is humoristisch, en de hoofdpersoon is prettig tegendraads.

Paul Snoek was een dichter die het bestaan omarmde in al zijn verwondering, op de top van de zinnen. De woorden ademen een betovering, hij overschrijdt in zijn gedichten de grenzen van de wereld, van de atmosfeer, gaat van binnen naar buiten en overstijgt zichzelf. Zijn eigen schepper, ‘met de zachte handen van de uitvinder’.

Het Vlaanderen van de vader van Hans Franse bestaat niet meer, maar het leeft nog steeds in zijn herinneringen. Als zijn vader erover zong, werd het nog mooier; hij zong prachtig en veel. Alles kwam weer naar boven toen hij aan een recensie werkte van een aan Guido Gezelle gewijd ‘vrouwentijdschrift’. Guido Gezelle en Wies Moens hoorden tot de uitverkoren poëten van zijn vader.

Goede Vrijdag en Pasen zijn in aantocht en dat betekent dat de Matthäus Passion uitgevoerd wordt, ook in de woonplaats van Rogier de Jong, Aardenburg. Deze stad staat bekend als Bachstad. Het Bachcomité vroeg de Vlaamse dichteres Christina Guirlande de connectie met Bach in poëzie vast te leggen. Wie zoveel muzikaliteit in een tekst weet te leggen, is de aangewezen persoon daarvoor.

Jan Loogman in een ontroerende column over ouder worden. ‘Later, mijn jongetje, word je een man‘, dichtte Hugo Claus ter gelegenheid van een vierde verjaardag. ‘Later reikhals je als een giraffe naar het hoe en het waarom / Men zal je stempelen als bagage / Men zal je kwetsen om je wens en je droom …Maar nog lange niet, nog lange niet.’

De poëziewedstrijd voor de Rob de Vos-prijs 2025 gaat van start. Iedere deelnemer mag één gedicht insturen. We werken met een verplicht thema. Inzenden kan t/m 30 september. Onze juryleden zijn ervaren poëzielezers en zij hopen op gedichten van een goede kwaliteit. Alle winnaars van voorgaande jaren zijn terug te vinden op de site. Veel succes!

Het woorddeel ‘akel’ in ‘van te veel spektakel / wankel je allicht’ geeft geen licht meer in Alkmaar, het Lucebert-citaat blijft behouden maar zal gerepareerd moeten worden. Er zijn behalve de besproken neoncitaten in deze column van Jan van der Vegt nog duizenden dichtregels, strofen of hele gedichten in de openbare ruimten van Nederland en Vlaanderen te lezen. De Vijftigers zijn daarbij goed vertegenwoordigd.

Wim van Til, onze gastredacteur in dit jubileumjaar, maakt een serie over zijn eerste honderd, vandaag deel 1. ‘Mijn reis door het landschap van de poëzie begon op 15 december 1971. ‘ Hij won een schaakcompetitie en kocht van de prijs, een boekenbon van 15 gulden, zijn eerste gedichtenbundel: ‘Voorbij de laatste stad’, de bloemlezing uit het werk van Gerrit Achterberg door Paul Rodenko.

Voor de dichter Hans Tentije was tijd een kernbegrip. Hij heeft er zijn schrijversnaam naar gevormd. Om het stromende te benadrukken eindigen zijn gedichten open, zonder punt. In de gedichten van Tentije is de tijd van de dag die beleefd wordt al achter op het ogenblik, als deel van een onafzienlijke keten van komen en gaan. Een column van Pieter Sierdsma.