Columns

Jan Loogman denkt aan de dood. Dankzij het denken (ach, en waarom dan niet ook het fluisteren of spreken?) van de nabestaande bestaat de dode voort. Het Grote Nergens draagt iedere levende met zich mee. ‘O, als ik dood zal, dood zal zijn / kom dan en fluister, fluister iets liefs,’ smeekte Leopold.

Wij wensen u een gelukkig nieuwjaar!

Je kunt J.H. van Dijk geen ‘vergeten dichter’ noemen, want op enkele lezers na heeft niemand zijn werk gekend. Zijn poëzie fascineerde Jan van der Vegt omdat ze in het post-experimentele poëzieklimaat van de jaren ’60 een eigen stem liet horen. Hij verbond agressieve natuurkrachten en seksualiteit met de technische krachten die de kosmos bereikbaar maken en de wereld bedreigen.

Pieter Sierdsma over de onrust van Kees Ouwens. Een dichter met een volstrekt eigen thematiek, gericht op het bepalen van de afstand van het individu tot zijn omgeving. Niet in een maatschappij kritische zin, maar in een diep romantische betekenis, als een eindeloze zoektocht naar een waarheid tussen ervaring en de natuurlijke zelfprojectie.

Marc Bruynseraede was bij het feestje van de 50 jarige Kunststichting Honest Arts Movement (HAM). Dit werd gevierd met een tiendaagse aan kunstevenementen en de uitreiking van de Louis Paul Boon-prijs aan Delphine Lecompte. Zij kreeg de prijs vanwege ‘het directe, eerlijke, compromisloze van haar teksten, zoals Louis Paul Boon neemt zij geen blad voor de mond’.

Nee, geen spannend jongensboek maar een beschrijving van Bentvueghels, een groep van Nederlandse en Vlaamse schilders in Rome, vooral actief tussen 1650 en 1700. Dat Italianen lawaaiig zijn moge bekend geacht worden maar ook de Nederlanders kunnen er wat van. Na een inwijdingsceremonie ging men schreeuwend en kotsend naar de kerk van Santa Costanza, waar het graf van Bacchus zou zijn.

Wie was Kees Francke? De rustzoekende nomade uit Den Haag, wordt, na zijn Winterreise die hem via Rotterdam en Groningen naar Zeeuws-Vlaanderen voerde, opnieuw geëerd op zijn laatste halte. Wie denkt dat er op cultureel gebied in Zeeland niets valt te genieten, draagt een bril met Randstedelijke glazen, immers ook onze columnist Rogier de Jong beoefent daar zijn poëzie.

Op zaterdagmiddag 23 december organiseren Hans Heesen en Hans Puper een Meander Live Special, een feestje met H.C. ten Berge. Ter gelegenheid van zijn 85e verjaardag (een dag later) wordt hem een handboek aangeboden dat bestaat uit een serie artikelen over zijn dichtbundels, proza, essays en vertalingen. Ten Berge leest een bloemlezing voor uit zijn poëzie, hij krijgt een interview en gaat in op reacties van bezoekers.

In een eigentijdse column wijst Jan Loogman ons op toekomstige daden. Dat de eerste daad die van het gesprek moet zijn, beseft iedereen. Hij haalt de twaalf lessen van Czeslaw Milosz aan uit het gedicht 'Wat heb ik geleerd van Jeanne Hersch?' Als zesde deze: ‘Dat de verslaving van de intellectuelen van de twintigste eeuw baratin was, ofwel: onverantwoord gekwebbel’.