Interviews

De zee was zijn leven. Iets van die weidsheid is in de gedichten van Bernard Lichtaard terug te vinden. Misschien zat de eerste poëzie in het Hooglied, het hielp dat zijn vader goed kon voorlezen. Nog steeds leert hij door heel veel poëzie te lezen. In zijn werk wil hij zo helder mogelijk zijn en toch ook dat de lezer moeite moet doen.

‘Haiku is niet alleen literatuur, het is ook een levenswijze.’ Net daarom vindt Geert De Kockere het plezier dat je eraan beleeft zo ontzettend belangrijk. Je gemoed wordt er lichter van, je leven luchtiger. Daarom deze wijsheid over haiku, die hij hier en nu bedenkt: Eerst lichter, dan dichter. Jeanine Hoedemakers in gesprek over bevlogenheid, poëzie voor kinderen, originaliteit en spiritualiteit.

Senne Bogaerts kan niet stoppen met schrijven, ‘of mijn schrijfsels ooit het grote publiek gaan bereiken of niet moet ik een beetje loslaten. Maar uiteraard hoop ik ook wel onsterfelijke gedichten te schrijven en nog steeds gelezen te worden wanneer deze wereld ten einde gaat omdat ons klimaatprobleem niet wordt bestreden.’ Een gesprek over de drang tot impact maken, urgentie en dromen.

Sara Eelen stelt dat het ‘de tijd is die ons controleert’. Ze weet niet of ze zich met zoveel gemak in de huidige tijd beweegt, de verwachtingen of eigenaardigheden die komen kijken bij onze digitale, individu- en materie-gerichte samenleving. Ze merkt dat ze ‘als vanzelf’ altijd over de invloed van tijd schrijft. Poëzie biedt verstilling, vertraging. Poëzie moet niet pretenderen ons te kunnen redden.

De nieuwe bundel van Fleur Bourgonje, ‘Het geheugen van een huis’, is aanleiding voor een gesprek. Over hoe eeuwenoude kunst de alledaagse destructie overstijgt, schoonheid het wint van lelijkheid, de intensiteit van de zintuigelijke waarneming, vluchtelingen, nomaden, ontheemding en ontreddering, bescherming en veiligheid van een thuis en toekenning van waarde. En dan vergezeld van prachtige gedichten.

Stilstaan, nadenken en dromen doet dichter Taco van Peijpe altijd, soms letterlijk op een wandeling. Wat hij denkt en voelt hoef hij niet per se op te schrijven, maar het dichten voorziet wel in de behoefte creatief bezig te zijn. Misschien dat oudere dichters wat voorzichtiger zijn omdat ze hun eigen beperkingen hebben leren kennen?

Kunstpoort is een veel gelezen en gedeeld blog over en voor liefhebbers van kunst. Graag ruilen wij een keer een interview van hen met een van ons. Kunstpoort reporter Kathleen Ramboer portretteerde dichter Rob Van de Zande in januari 2022 en sprak over zijn 'Minnebrieven', de liefde, het poëtisch brein, veranderd taalgebruik en tevredenheid. Een kennismaking.

Dichter Odile Schmidt schrijft meestal uit een noodzaak. Ze debuteert binnenkort met de gedichtenbundel 'Op falende furiën, mieren en ander leven.' Ze begon te schrijven met als idee geometrische vormen zoals de torus en de Necker kubus en raakte bij het schrijven voorbij aan de geometrie, belandde in een herinnering. Overkoepelend speelt de mythe van de furie een rol.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het vijfenveertigste gesprek, met Tom Veys. Hij herinnert zich de woensdagmiddagen in de bibliotheek, gefascineerd door de boekenrijen, de kaften, de bundels, de werelden die schrijvers opriepen. Of een Poëziezomer in Watou waar Jan Hoet er het beeldend werk selecteerde en Gwy Mandelinck de gedichten. Daar las hij voor de eerste keer intensief poëzie.