Interviews
"Een zelfgemaakt fundament onder mijn bestaan"
Pieter Boskma schrijft wat we vandaag-de-dag misschien wel prozagedichten noemen, zegt hij zelf, soms vele pagina’s lang, episch en lyrisch. Marten Janse sprak met hem over hoe personages tot leven komen in de poëzie en met elkaar in dialoog treden. Zondag 8 december is Boskma op tv bij VPRO Boeken met zijn nieuwste bundel: Van de zoon en de zee.
"Een deadline helpt mij altijd goed"
In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' het negentiende gesprek, met recensent Lennert Ras. Het eerste gedicht dat hij las was waarschijnlijk een kinderversje .... Max en de maximonsters. Dat schrok hem niet af, Ras schrijft al jaren, is lid van een schrijfgroep en gaat verder zijn eigen weg. Hij dicht “In je nek hijgende stemmen negeren en gemeengoed laken”.
"Ja, het is een aandoening vrees ik"
'Alles wat ik hoor of lees gaat door een deel van m’n brein dat blijkbaar de godganse dag de taal kneedt, slijpt of in alle mogelijke stukken hakt om er maar een originele grap uit te peuren. En van rijmen word ik vrolijk', zegt taalvirtuoos Theo Danes in gesprek met Inge Boulonois. Wij natuurlijk ook.
“Poëzie werd voor mij een manier om in een parallelle werkelijkheid te stappen en daarin te kunnen leven.”
Marten Janse praat met de winnaar van de C. Buddingh-prijs van dit jaar, Roberta Petzoldt, over parallelle werkelijkheden, leren kiezen, kracht putten uit crisissen en uitdagingen en hoe dat alles samenkomt in een consequente bundel. De dichter voelt zich schatplichtig aan ons en draagt bij op een manier die haar uitstekend past.
"Een educatieve kant van recenseren is dat je zorgvuldig leert lezen....."
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achttiende gesprek, met recensent Paul Roelofsen. Hij heeft altijd geschreven maar debuteerde met gedichten in 2010. Deze zomer verscheen zijn bundel Een bloembed, een bloedbad, een spraakmakende titel en inhoud. Roelofsen is een graag geziene gast op allerlei podia waar hij meestal een direct en intensief contact met zijn publiek heeft.
"Een gedicht moet veroverd worden."
Dichter Frans A. Brocatus houdt ervan te benoemen en heeft daarvoor zijn eigen beeldtaal. De vorm is voor hem een voertuig, het brengt de inhoud ergens naartoe en juist door een bepaalde vorm te hanteren kun je spanning scheppen en de lezer op een vriendelijke manier dwingen om te recapituleren, te herlezen. ‘Begrijpen’ wil hij vervangen door ‘je laten grijpen’.
"Het schrijven is mijn invulling van het ‘goede leven’ van Aristoteles"
In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' het zeventiende gesprek, met recensent Kamiel Choi. Een goed gedicht betekent voor hem dat de lezer ook na een aantal keer herlezen uitroept ‘hier wil ik iets mee!’ Hoewel hij op flinke afstand woont, is hij mede door het werk voor Meander, goed bekend met de Nederlandse dichterswereld. Meander is daarbinnen een prima podium, stelt hij.
'Het is wellicht zelfs de enige rechtvaardiging voor het bestaan van de kunstenaar, het doorgeven van de kunst. '
'Ontleed mij tot ik weet waarvan jij bent gemaakt' is een regel van dichter Gijs ter Haar, want 'als niemand je snapt weet je niets te delen' en delen wil hij in de breedst mogelijke zin. 'Het is wellicht zelfs de enige rechtvaardiging voor het bestaan van de kunstenaar.' Poëzie was de trigger die hij op nodig had - dat zou best eens voor ons allemaal kunnen gelden.
"Poëzie geeft mij ruimte om in een ander tempo een mening te vormen tussen alle snelle vormen van een reactie geven."
In het ouderlijk huis van dichter Meliza de Vries was geen stukje behang nog zichtbaar, op alfabetische volgorde stonden daar de boeken. Op ooghoogte voor haar stond de bundel van Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten. Vanaf dat moment wist ze wat ze wilde: songteksten schrijven zonder muziek. Daarnaast betekent taal vooral communicatie.