Interviews

Hans Franse was vijftien toen hij zijn eerste gedicht schreef. In zijn onlangs verschenen bundel ‘Zelfportret met woord’ heeft hij een van zijn oudste gedichten opgenomen, het ‘Nooit meer zomer’, waarin hij het sterven en de begrafenis van zijn moeder beschrijft. Een gesprek met een recensent en columnist die zichzelf als lyricus beschouwt en zich liever ‘letterkundige’ dan ‘dichter’ noemt.

‘Over dat verwende leven van mij’, zegt Christine Van den Hove, ‘ligt een duistere laag, een soort hardnekkige mist.’ Het schrijven werpt licht op dat leven, het helpt haar begrijpen waarom ze hier en nu leeft, en het brengt ook licht ìn haar leven, het lucht op, het geeft haar voldoening en soms zelfs plezier. Ze voelt zich nog steeds meer poëziestudent dan dichter.

Maaike van Steenis wil mensen aan het denken zetten. Maar dat doet ze graag met een knipoog. Het podium leent zich daar erg goed voor. Ze gelooft niet zo in strakke scheidslijnen. Wanneer is iets een poëzievoordracht, en wanneer theater? En maakt het eigenlijk wel uit? Ze houdt erg van geëngageerde poëzie. Het lastigste publiek is publiek dat niet open staat.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het drieënvijftigste gesprek, met Willem Tjebbe Oostenbrink. Op de middelbare school was hij in literatuur geïnteresseerd, niet speciaal in poëzie. Hij leerde gedichten en opzegversjes voor bruiloftsfeesten van ooms en tantes. Oostenbrink organiseert workshops over poëzie en conceptueel denken. Voor Meander maakte hij oa een serie over streektalen.

Hoe kan schrijver, dichter Anne Louïse van den Dool zoveel mogelijk uit het leven halen en tegelijk niet kopje-onder gaan? Vroeger riep ze dat ze ‘elke dag iets anders wilde worden.’ ‘Het voelde als een gevecht tussen alles wat ik te weten kon komen en het risico op overdaad, waardoor ik van niets meer zou kunnen genieten. Dat dilemma ervaar ik nog elke dag.’

Roel Richelieu Van Londersele schrijft minder en alleen als het schrijfvirus en het leven hem ertoe dwingen. Dat zorgt voor meer authenticiteit en binding met de mens en dat kan een lezer voelen. Hij leest graag dichters die regels schrijven, waarvan hij denkt: die regels had ik graag zelf geschreven. Beginnende dichters adviseert hij geduld te hebben. Uiteraard wordt poëzie ondergewaardeerd.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het tweeënvijftigste gesprek, met Gerard Scharn. Over het interviewen, ‘Het is zonder meer blikverruimend dichters die je daarvoor nauwelijks kende naar hun motieven en beweegredenen te vragen.’ Over ons poëtisch klimaat, ‘het is een klimaat zonder seizoenen’, en over zijn eigen werk citeren we Erik Jan Harmens : ‘Hoe kleiner zijn taal, hoe groter.’

We feliciteren componist, dichter Rozalie Hirs met de Jan Campert-prijs. Een interview over het grootste verschil tussen poëzie en muziek, de begrippen betekenisritme en spraakmelodie, hoe onze herinneringen en ervaringen via een gedicht in een soort van samenspraak kunnen raken, die ook kan leiden tot een interne dialoog binnen de lezer. Ze is altijd bezig, het maken zit diepgeworteld in haar natuur.

Wie zit er achter het podium (7)? Een serie korte gesprekken met organisatoren van poëziebijeenkomsten. In de zevende aflevering Marten Janse en Anneruth Wibaut van de Haarlemse Dichtlijn, bekend van het jaarlijks festival op Hemelvaartsdag, gekenmerkt door 100 dichters en geweldige locaties in de Haarlemse binnenstad. Start dit jaar – 9 mei - in de Bavo op de Grote Markt, thema ‘Hemel’.