Meandermagazine

Paul Roelofsen vindt in ‘Wolfjelief en de windsoldaten’ van Geert Zomer, uiteraard de wolf en de wind, maar ook een dichter die vol op orgel gaat. Er is een onstuimige liefde voor de muzen, een licht godsdienstige tendens en de Griekse mythologie komt voorbij. Ook is er plek voor dromerij en beschouwing. Roelofsen noemt het ‘een bijzonder aangename en warme bundel’.

Hans Franse beschrijft een van zijn allerdierbaarste vrienden, Robert Tyrrell, een klassieke Engelsman met een prachtige karakteristieke kop en een Engels van een 19e eeuwse allure. Ze deelden de liefde voor theater, films en muziek en reden vaak samen naar concerten in een van die verrukkelijke miniatuur Scala’s van Milaan. Maar ook de wijn en het eten.

De komende weken publiceren we gedichten die ontstaan zijn uit het duoproject van dichter Aschwin van den Abeele: twee dichters gaan op poëtische wijze, in hun eigen stijl, met elkaar in gesprek. Deze techniek werkte uitdagend en leverde verrassende resultaten op. Tevens bleek het inspirerend om eens niet solistisch, maar in duo's te creëren. Vandaag met Frederik De Cock.

De nieuwe bundel van Pieter Sierdsma gaat erover om het leven als een reis vol verwondering te beschouwen en heeft als titel ‘Onderweg.’ Ivan Sacharov merkt op: ‘’In het groot begrijpen we het wel. Maar dat ook in het kleine, in het schijnbaar onbenullige, bijna onmerkbare, het leven voorbij gaat, vergeten we meestal. Als archivaris van ‘het bijna ongemerkte’, is Sierdsma een ster.’’

Dood is het enige zekere, zegt dichter Frans Kuipers, door wiens werk een geest van vrijheid jaagt. En 'Poetry makes nothing' happen, maar toch... Over het grote gevaar van de lyrische dichter en het hebben van teveel pretenties, over Komrij en of een plekje in diens bloemlezing wel verdiend was, over debutanten maar eigenlijk over leeftijdloos zijn en actief.

In de bundel ‘Archipel’ van Geert Jan Beeckman lezen we in diverse cycli over de eilanden van de mens die samen de archipel vormen van het bestaansbesef van de dichter. Onno-Sven Tromp komt pareltjes van regels tegen, maar vindt ook dat het bespelen van het bombastische register door Beeckman wel wat minder mag. 'Wanneer hij zijn poëzie wat minder verheven en juist wat aardser laat zijn, zal dat voor de lezer een verademing zijn.'