Meandermagazine

Jeanine Hoedemakers is ontroerend, eerlijk, confronterend en beschermend in haar poëzie. Ze gunt ons haarzelf en haar intiemste gedachten zodat we ons kunnen herkennen in onze pogingen lief te hebben, los te laten, te leven. Haar herinneringen zijn bijna de onze. ‘het gedicht las / de krassende kraaien / een duif verliet de witte doos.’

Onno-Sven Tromp bespreekt ‘Vlerk’ van Idwer de la Parra: ‘’De bundel heeft iets ongedwongens en spontaans, alsof De la Parra wil zeggen: kijk, dit is wat ik de afgelopen jaren naast mijn werk als hovenier heb geproduceerd, hiermee moeten jullie het doen. Al met al is ‘Vlerk’ een mooie, evenwichtige bundel vol vloeiende taal en verrassende beelden.’’

Hans Puper schrijft geen columns meer, uitgezonderd die over Meander Live. Ester Naomi Perquin is de derde gast; op 10 mei zal zij haar bundel ‘Ongevraagd advies’ voorlezen in het Luxor Theater in Zutphen.

Ivan Sacharov zegt ‘Het gaat in de eerste plaats toch om de poëzie. Of eigenlijk: om genieten. Poëzie is als een pauze waarin alles mogelijk is. Een kwestie van kijken, de ogen openen voor wat niet te zien is. Zo moet het en zo moeten mijn gedichten niet gaan over een strand, maar over het bewustzijn van de mensen die ze lezen.’

Janine Jongsma wijdt zich sinds 2010 serieus aan de poëzie en sinds een paar jaar volledig aan Meander. Aan dichten komt zij nauwelijks meer toe. Werk van haar is oud werk. Ze gniffelt over de blauwe maandagen vol eindrijm, maar het is meer dan ‘best wel leuk’ dit inkijkje met Maria in de gedachten van een vrouw die bestaat uit poëzie.

Het is als ademen, zegt Twan Vet. ‘Als ik wakker word, kijk ik al uit naar het schrijven of het componeren. Ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen, denk ik. De verschillende kunstvormen maken me compleet, allen op hun eigen manier. En als het dan lukt, dan ben ik zielsgelukkig. Heel even. Dus schrijf ik maar door. Voor de zekerheid.’