Meandermagazine

Vera Steenput debuteert met de bundel ‘Sterke schoenen’. Herbert Mouwen vindt het een sterk debuut: ‘Het is een zorgvuldig samengestelde bundel met toegankelijke gedichten, die geschreven zijn met een vlotte pen in een helder taalgebruik. De lezer moet echter op zijn hoede zijn, want zoals bij veel dichtbundels het geval is, geldt ook hier: schijn bedriegt.’

Een regel als ‘volgens een vreemd soort logica / draaien schuld en schaamte om / elkaar heen’ geeft aan hoe serieus deze dichter de mens en de wereld beziet en toch zitten er streepjes licht in deze poëzie. ‘in dit soort intergetijdengelegenheden / vergeet ik zonder voorkennis /-de juiste aanspreektitels’ dicht ze. En dat is misschien wel goed.

Jeroen van Wijk bespreekt de bundel ‘Waarom het leven in een witte jas sneller gaat’ van Erik Solvanger: ‘Zowel inhoudelijk als technisch zit deze bundel knap in elkaar. De diepere laag over trauma en verwerking is uitstekend opgebouwd en weet met overtuiging een ontroerend, maar hoopvol gevoel los te brengen.’

Meander heeft een zomerstop van 24 juli tot en met 13 augustus 2023. We wensen u een prachtige zomer!

Lang leve de taal en al haar paradoxen. Waarom moedigen we elkaar aan om iets letterlijk op te vatten? Het gebruik van ‘letterlijk’ lijkt te maken te hebben met voorschrijven hoe het moet en/of onderschatten van het bevattingsvermogen van de toehoorder. De oproep van columnist Willem Tjebbe Oostenbrink zou zijn: beperk het gebruik van ‘letterlijk’; geef onze verbeeldingskracht de ruimte.

Wanneer een dichter schrijft een gistfabriek te willen zijn, heeft ze meteen onze aandacht. Enkele mooie beelden doen de rest. Een regel als ‘mijn mond in de juiste kleur geverfd’ bijvoorbeeld, warboel die slechts schijn is en dan het zicht vanuit de trein. In het tweede gedicht zijn we onnozel en zot en wijst de dichter ons op verzuim.