Meandermagazine

Soms is het Nederlands een geheimtaal, vooral als je het spreekt in een ander land. Hans Franse over de vertaling van 'Het Umbrisch Getijdenboek' en het voorlezen daaruit in het Nederlands omdat het Italiaans te mooi is om het niet maximaal te laten klinken. Hoe er vervolgens allerlei kontakten ontstaan en net als in Nederland op de meest eenzame plaatsen.

Mooie doordachte gedichten van Frederik De Cock met wat melancholie maar zonder sentimentaliteit, hier en daar een verrassende wending en wat lichte humor. Mooi ook de manier waarop natuur en mens met elkaar verweven wordt. Heerlijk dat er een woord in voorkomt dat we niet vaak tegenkomen, 'grondelend'. De regel luidt: ‘zo lig ik daar – zijdelings gedraaid /grondelend in gedachten’.

Ivan Sacharov vindt de bundel ‘weier’ van Tijs van Bragt ideaal om mee op vakantie te nemen. Hij voelt zich als lezer serieus genomen. De dichter is een natuurmens, maar schrijft hij wel alleen over de natuur?

Bij het vertrek van recensent Johan Reijmerink. Graag zou hij zien dat de lezers door zijn recensies enig inzicht in de opbouw en inhoud van de bundel hebben gekregen. Een gedicht hoeft niet geheel doorgrond te worden, maar het moet zoveel herkenning en verwondering opleveren dat je erdoor aan het denken wordt gezet en het jouw werkelijkheid intensiveert.

Die nieuwe bundel Jan Lauwereyns is getiteld: ‘Zombie zoekt zielgeno(o)t’. Deze is uiteraard van de dood doortrokken. De inhoud kan Æde de Jong helaas niet bekoren. Hij spreekt van matige poëzie in fletse regels.

Zomers fruit en vroeger, gedachten die alleen maar gaan over wat je lichaam voelt en dan proberen te wennen maar niet hier. Drie – niet alleen maar – zomerse gedichten: van Adriaan Jaeggi, Ronald M. Offerman en Judith Herzberg.