Meandermagazine

Onno-Sven Tromp heeft met plezier de bundel, ‘Koeiendagen’, gelezen van Kira Wuck. Hij vindt het een speelse en toegankelijke bundel met diepgang: ‘De vlinderende vrolijkheid waarmee Wuck haar gedichten componeert en ook over zwaardere thema’s als de dood luchtig weet te schrijven, werkt aanstekelijk.’

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Gerrit Krol, André Sollie en Maud Vanhauwaert.

De bundel, ‘U heeft nog 43 ongelezen gedichten’, van Yanaika Zomer is een opvallend debuut. Peter Vermaat is onder de indruk omdat zij een dichter is ‘die de lezer met klauwen van taal vastgrijpt en verpulvert’. Tevens zegt hij: ‘In de eerste plaats is Zomer een goochelaar, nee een buikspreker, nee een Houdini met de taal.’

Wat een kansen laat de ene leraar liggen en hoe stimulerend is de andere? Beseffen leraren überhaupt hoe groot hun invloed kan zijn? En hoe lang de herinnering aan hen doorwerkt? Het hoge cijfer voor Duits dat Jan Loogman ontving, werd met een denigrerende opmerking teruggeven. Hoe anders was dat bij Engels waar de hele klas het verzameld werk van Shakespeare op een zaterdagmiddag kocht.

Er zijn nogal wat innemers in de wereldliteratuur. Onder hen bevinden zich uiteraard ook Nederlandse dichters/schrijvers. Met in gedachten 'Slechts de namen der grote drinkers leven voort' (titel van Riekus Waskowsky, 1968), noemt Ko van Geemert er een paar in deze column. Het laatste woord geeft hij aan Jan Boerstoel: Drinken / doet een beetje zeer, / maar nuchter leven /nog veel meer.

Van Fred Papenhove bespreekt Hettie Marzak de bundel ‘We zitten in de nachtbus’: ‘Papenhove doet het voorkomen alsof hij dicht op een haast terloopse manier, waarbij je als lezer goed moet kijken en nadenken om je bewust te worden van wat er werkelijk opgeroepen wordt tussen de bedrieglijk eenvoudige versregels.’