Meandermagazine

Joop de Vries over ‘Heimwee’ van Jan van der Geer: ‘De gedichten van Jan van der Geer zijn alleszins leesbaar, bevatten levensdrang, hebben oog voor kleine, onbeduidende voorvallen uit het verleden en getuigen van een gesoigneerd en bijwijlen creatief taalgebruik. En toch … er hangt een stilte, een ijdel wachten op die ene versregel die het hart beroert en nog lang daarna het gemoed trembleert.’

Bibi Dumon Tak ontving dit jaar de Theo Thijssenprijs voor haar hele oeuvre. Naar aanleiding van het gedichtenboek Laat een boodschap achter in het zand (over evenhoevigen, met illustraties van Annemarie van Haeringen) laat Meander haar graag aan het woord, immers 'een goed gedicht voor kinderen is ook een goed gedicht voor volwassenen'.

‘Alleen waar ontbreekt is behoefte aan stem’ schrijft Gerbrandy in ‘Vloedlijnen’. Gemis leidt bij hem tot zeer goede poëzie. Voeg daarbij de typering die op het achterplat staat en u begrijpt dat u deze bundel niet kunt missen: 'Poëzie met een soort ruige kracht, een woeste drang die toch ingehouden lijkt te zijn en heel geestig’. (Hans Puper)

Met de bundel Wakker vallen debuteert schrijver, publicist en beeldend kunstenaar Els de Groen in 2018 officieel als dichter. In haar bundel betrokkenheid bij de maatschappij, de medemens en de politiek als oproep aan ons allemaal. In al haar werk 'wisselen herinneringen en waarnemingen elkaar af'.

Akwasi staat bekend als een inspirerende persoonlijkheid, die vaak maatschappelijke kwesties aankaart en daarbij van zijn hart geen moordkuil maakt. ‘Gaan we nu doen alsof er niets aan de hand is?’ Akwasi wil de dingen liever bij zijn naam noemen. En dat doet hij met verve. Toch hoopt recensent Eric van Loo dat hij bij zijn nu al aangekondigde tweede bundel meer zal schaven en schrappen. Dat hoort immers ook bij het ambacht van de dichter.

Petra van Rijn schrijft sinds jaar en dag gedichten over alles wat haar raakt en stelde vijf bundels samen die ze in eigen beheer uitgaf. In 2017 verscheen haar vijfde bundel, Alle kanten uit.