Recensies

In deze recensie bespreekt Romain John van de Maele niet zozeer de bloemlezing uit de poëzie van Michael Ondaatje (‘De kaneelschiller’) als wel de vertaling van Joris Iven, die de bundel ook samenstelde en inleidde. ‘Mijn detailkritiek wekt misschien de indruk dat de bundel wrevel heeft opgewekt, maar dat is niet zo. Alles wel beschouwd, waardeer ik het vertaalwerk van Iven.’

Eric van Loo over de nieuwe bundel van Lies Van Gasse: "Met ruim 100 pagina’s schotelt Lies Van Gasse ons een stevige bundel voor: ‘Wassende stad’. (…) Zo complex als de grotestadsproblematiek is, zo complex is ‘Wassende stad’ zelf ook geworden. (…) ‘Wassende stad’ is het verhaal van de moderne stad, die uit zijn voegen groeit, van de stad waarin we verdwalen, onszelf kwijtraken."

Johan Reijmerink over ‘De aanraking’ van Claude Van de Berge: ‘Het blijft een wonderlijke, en soms vermoeiende ervaring poëzie te lezen die op gespannen voet staat met het onuitsprekelijke. Voor mij blijft deze poëzie voor lezers die ingewijden willen zijn in dit kosmologische, mystieke labyrint waarin Van de Berge zich ver van de werkelijkheid van alledag heeft verwijderd.’

'Vogels, vlinders & andere vliegers' van Hans van Pinxteren is zijn 'opus tien', maar lijkt een afscheidsbundel, vindt Ernst Jan Peters. Het bevat de gedichten uit al zijn eerder werk waar de dichter zich nog in kon vinden. En zo vliegen we met hem de wereld over om met de mogelijkheden die de taal biedt geweldige beelden te schieten van de grens tussen droom en werkelijkheid.

Romain John van de Maele vindt ‘Dat het blijft duren’ van Jan Geerts een boeiende bundel. ‘Er worden veel vragen gesteld en opnieuw gesteld, en nooit is het antwoord meer dan een voorlopig inzicht. Nooit is 'dat' – het leven? – meer dan de nog onvoltooide afwezigheid. (…) Jan Geerts heeft een heel eigen woordenschat, legt verrassende verbanden en kent de canon van de Nederlandstalige poëzie.’

In POËZIE KORT poëzie als antidepressivum (Frans Vogel), een bundel met een aantal ijzersterke gedichten van Gijs ter Haar en een boeiend onderzoek naar ‘poëzie buiten het boekje’ van Kila van der Starre. Met een gratis onderwijstip van Hans Puper.

Paul Roelofsen over ‘Aan de roekelozen’: 'Samenvattend kan ik zeggen dat deze op herinneringen gestoelde, zeer persoonlijke en locaal georiënteerde poëzie bepaald niet wereldschokkend is maar ontroert op een manier die geruststelt. Bijzonder.’

De verzamelde gedichten van Jan Paul Bresser zijn verschenen: ‘Stilte heeft het laatste woord.’ Hans Franse: ‘[Hij] was voor mij de cultuur in eigen persoon’. Franse volgt de groei van deze innemende, stijlvolle dichter en komt tot de conclusie dat de gedichten uit zijn laatste productieve jaar het best zijn.

Romain John van de Maele over ‘Een spiegel op uitkijk’ van Jo Gisekin: ‘In deze bundel treedt Gisekin in gesprek met het werk van Roger Raveel, een schilder die al vaker dichters heeft geprikkeld.’ Wat is de relatie van Jo Gisekins gedichten met Raveels vormentaal? ‘Hebben zowel de gast als de gastheer voordeel bij die relatie, of (…) is er sprake van een wisselwerking die vooral de lezer ten goede komt? De bundel bevat naast de gedichten ook een aantal reproducties van Raveels schilderijen en grafiek.'