Recensies

Eric van Loo: ‘Voor de liefhebbers van de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach is de gelijknamige bundel van Guido De Bruyn puur genieten. Wie minder bekend is met deze vermaarde compositie treedt een wondere wereld binnen.’ Het kan zijn dat het muzikale van de gedichten pas bij een voordracht volledig tot zijn recht komt, maar het lezen en herlezen moet je niet nalaten. Alleen dan zie je de hechte samenhang.

Wat kun je in een wereld vol oorlogsgeweld, onnoemelijk leed en terrorisme nog als dichter? Meer dan je denkt. ‘Nacht en navel’ van Yannick Dangre is een van de beste bundels die ik het afgelopen jaar heb gelezen. (Hans Puper)

Herbert Mouwen is ingenomen met de bundel ‘Atlas van de tijd’: ‘De poëzie van Anneke Wasscher is beeldrijk. De beelden die ze in haar gedichten hanteert zijn altijd raak en begrijpelijk. Haar gedichten zijn toegankelijk, ze roepen niet alleen een bepaalde sfeer op, maar ze durven ook op verfijnde wijze beladen onderwerpen aan de orde te stellen.’

Ernst Jan Peters ziet in ‘Garderobe, kleine zaal’ van K. Schippers meer dan de zoveelste bundel taalvondsten. Het onderzoek naar wat poëzie is en wat gedichten zijn, heeft zich verlegd naar de vraag wat de dichter zelf is: de ontologie van gedicht en dichter. Het is een sterk samenhangende bundel deelonderzoeken naar de essentie van wat 'is'. En dan blijkt de echo minstens even informatief als het geluid van de voetstap zelf. K. Schippers heeft zijn gedichten niet nodig om te kunnen zien. De gedichten hebben hem nodig om gezien te kunnen worden.

In de nieuwe POËZIE KORT recensies van Eric van Loo, Hans Puper en Lennert Ras over ‘Eigen terrein’ van Frouke Arns, '19 x Bella en de 20e is zoek' van Cor Gout, ‘Alle remslaap los!’ van Sebastien Crusener en ‘Alsof er niets is gebeurd. Een jaar nieuws in gedichten’, samengesteld door Kristien Bonneure, Katrien Kubben en Badra Rezkallah.

Johan Reijmerink over ‘Balans’, de nieuwe bundel van Leonard Nolens: ‘Telkens frappeert het weer hoezeer Nolens in staat is concrete feiten en toevallende gebeurtenissen een magische lading mee te geven en ze daardoor op een universeel niveau te brengen. (…) En passant keek hij in de spiegel om voor even de tijd te kunnen bevriezen.’

Over de bundel ‘Vermoeden van licht’ schreef Romain John van de Maele: ‘Wanneer Richard Foqué het over de tijd(en) heeft, gaat het over de existentiële tijd en de rol van het licht. (….) De titel van Richard Foqués nieuwe bundel bevat niet toevallig het woord ‘vermoeden’. De dichter stelt, dat hoe donker het ook mag zijn, er altijd een vermoeden van licht is. (…) De taal is tegelijkertijd de ervaring (de tijd) en de materie die de ervaring fixeert. Denken en dichten zijn nooit taalonafhankelijk, en ook nooit aan de tijd onttrokken.’

‘Het leven deugt. Althans op onderdelen’ is de nieuwe bundel van Anton Korteweg. We leven mee met het knulletje Korteweg, de wat belegen jongeman, de volwassene en de dichter op leeftijd. Eric van Loo over die laatste: ‘Nee, ouderen zijn niet het gelukkigst, zoals Korteweg ons eerder probeerde bij te brengen. De ouderdom komt met gebreken, en er wacht ons geen vrolijk einde. Korteweg stelt zich daartegen teweer met zijn eigen vertrouwde wapens: humor in alle gradaties tussen ironie, galgenhumor, zelfspot en zelfs meligheid. Een bundel die deugt. Althans op onderdelen.’

Paul Roelofsen over ‘Waar ik jou word’, een selectie van 25 gedichten van Antjie Krog: ‘De mening dat het bij poëzie alleen om een spel met de taal gaat en niet om het daarin uiten van emoties, vitaliteit, betrokkenheid en nog zo wat, kortom het totaal van menselijke hoedanigheden, wordt hier ondubbelzinnig gelogenstraft.’