Recensies

Sommige dichters lijk je al jaren te kennen als je hun debuutbundel leest. Ze zijn schaars, maar Menkveld was er een. Eind januari verschenen zijn 'Verzamelde gedichten', waaronder de nieuwe bundel waaraan hij werkte. Hij overleed in 2014. Wat had ik hem graag gegund dat zijn verzamelde gedichten pas over een jaar of veertig zouden verschijnen en dan in een dubbele hoeveelheid of meer.

De nieuwe bundel van Frans Budé heet ‘Achter het verdwijnpunt’. Het is alsof hij beweert dat er achter dat verdwijnpunt van ons een wereld ligt die durend is, als een andere wereld, een nieuwe wereld, één die niet verschuift met ons reizen door de tijd, maar die van een andere, minder vergankelijke orde is. 'Achter het verdwijnpunt' is een bundel die je uitnodigt om voorbij je horizon te kijken, telkens nieuwe uit- en inzichten biedt en die zo rijk is dat je er niet op uitgelezen raakt.

Met ‘Een heel nieuw orgel’ - de titel van zijn nieuwe bundel - gebruikt Ad Zuiderent verschillende ritmes en klankkleuren om te ontdekken wat voor hem van blijvende betekenis is. Dat kunnen bewonderde schrijvers, componisten en beeldend kunstenaars zijn of herinneringen aan zijn jeugd, reis- en leeservaringen. De bundel bestaat uit negen afdelingen. De achtste bevat illustraties van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge.

Alain Delmotte beschouwt ‘Op een rand van elkaar’ als de beste bundel van Toon Vanlaere tot nu toe. Maar het is ook zijn meest complexe, meest gestructureerde en minst voor de hand liggende. Je zou bijna kunnen zeggen dat deze verzameling uit verschillende bundels bestaat, zoals de aardbodem uit verschillende geologische lagen.

De gedichten uit nieuwe bundel ‘My funny Valentine’ van jazzliefhebber Roger de Neef gaan een synthese aan met aquarellen van Michael Bastow (1943). Om de aquarellen tot hun recht te laten komen, werd gekozen voor een ongewoon formaat: 32 cm x 22,5 cm. Het resultaat is bijzonder geslaagd. Het boek bevat twee reeksen van tien liefdesgedichten die in het Frans en het Engels zijn vertaald, waardoor het ook voor anderstalige lezers toegankelijk is.

In Poëzie Kort van maart 2016 recensies van ‘Moralen’ van Nanne Nauta, ‘Dromen die aarde openbreken’ van Tim Pardijs, ‘De tarantella van Pulcinella’ van Hans Franse en ‘Rood Zwart Rood’ van de gekwelde dichter Jacob Peereboom junior.

Bernlef geeft ons met zijn postume bundel 'Reflecties' een inkijk in wat hem in de laatste jaren van zijn leven als dichter heeft bewogen. Opmerkelijk is dat hij, aan het einde van zijn dichterschap gekomen, trouw is gebleven aan enkele van zijn eerste liefdes: de atonale composities van Anton Webern, de onbevangen blik van de dichter Elisabeth Bishop en de liefdespoëzie van Sappho.

Peter Mangel Schots coördineert in Leuven het sociaalliteraire project ‘De eenzame uitvaart’, waaraan ook Herlinda Vekemans en Paul Bogaert meewerken. De deelnemers zorgen ervoor dat mensen die in eenzaamheid zijn overleden op een respectvolle manier de Styx kunnen overvaren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat uit zijn debuut 'We zijn er nog allemaal' een sterk maatschappelijk engagement spreekt.

'Appel met kind' is de vijfde bundel van de in Oost-Vlaanderen wonende dichter Sacha Blé (1971) en het is er een met haken en ogen. Blé heeft duidelijk invloed ondergaan van Oosterse denkwijzen en religies ( Tao onder meer) en wil nadrukkelijk eenvoud betrachten.