Recensies

In haar debuut 'Als je een meisje bent' neemt Maartje Smits afscheid van het meisje zijn en omhelst dat tegelijkertijd. Dit gaat gepaard met interessante kantelpunten en eetproblemen. Uiteindelijk blijft de lezer in verwarring achter en hoopt op een vervolg waarin de volwassen dichter het meisje omhelst.

Chawwa Wijnberg (1942) woont in Middelburg, een mooie, intieme en niet te grote stad. Ze was een Joods onderduikkind, dat ook haar vader verloor in de oorlog. Het lijkt relevant op haar woonplaats en haar verleden te wijzen: de gedichten zijn kleinschalig, hebben de lichtheid en sierlijkheid van de Middelburgse gevels, terwijl de oorlogsherinneringen in de poëzie terug te vinden zijn, gekoppeld aan een sterk engagement met gebeurtenissen van nu. Wie echter denkt dat het een zware bundel is, heeft een verkeerde indruk.

De lezing van de bundel 'Seizoensroddel' van Jan Baeke is een leesavontuur, dat opnieuw de vraag opwerpt wat eigenlijk wel en geen gedicht is, wat wel en geen poëzie is . 'Seizoensroddel' voldoet aan alle criteria. De raadselachtige poëtische wereld van Jan Baeke verwijst naar duidelijk herkenbare realistische elementen uit de wereld van nu.

Bloemlezingen kunnen onderling sterk van karakter verschillen. Dat ligt aan de opzet, de doelgroep en de criteria die de samensteller voor de selectie van gedichten hanteert. In deze Poëzie Kort worden drie bloemlezingen besproken: het 'Nieuw Groot Verzenboek' van Jozef Deleu, 'Ik weet niet welke weg je neemt' van Arie Boomsma en 'Gedichten die vrouwen aan het huilen maken' van Isa Hoes.

'Luceberts Zoekend Oog' is een bundel essays die letterkundige Jesserun d´Oliveira schreef over het werk van de dichter. Het dichtwerk staat hierbij centraal, maar de bundel bevat ook een interview met Lucebert, daterend uit 1959. Een kijkje in het hoofd van de dichter, maar nog meer in het hoofd van de essayist.

Op 15 december publiceerden we ‘December 2015, Poëzie Kort’, maar er kwam er nog een van Ivan Sacharov. Hij bespreekt 'Seks, mystiek & urbanisatie' van Johan Wambacq en 'Stofjes op een weegschaal' van Hervé J. Casier. Zijn bijdrage hebben we ‘December 2015, Poëzie Kortst’ genoemd.

In haar essay illustreert Lut de Block haar inzichten met gedichten uit haar eigen oeuvre. Als een gedicht geschreven is – en zelfs tijdens het schrijven – begint het een eigen leven te leiden. Het is ook een uiting van liefde, een brug tussen dichter en lezer. ‘Wat je doorgeeft is het gedicht. De dichter fungeert als doorgeefluik. De lezer leest het gedicht en spiegelt er zichzelf in’.

René Smeets heeft een bloemlezing samengesteld van de poëzie die Hans Magnus Enzensberger vanaf 2003 heeft geschreven: ´Wolken, blauwige raadsels´. Hij is ook verantwoordelijk voor de vertaling. Enzensberger schrijft een volstrekt heldere poëzie. Hij observeert de wereld op een intellectuele afstand en schrijft poëzie vol ironie, met kwinkslagen en soms een pointe aan het einde van het gedicht, alsof hij enig gevoel van zwaarte wil wegnemen. Soms breekt echter de emotie door en ontstaat er zuivere lyriek.

In deze ‘Poëzie kort’ worden de volgende bundels besproken: 'En als je dan van' Nicole Teunissen, 'Punctum' van Martín Gambarotta, 'Bloedgroepen' van Geert Jan Beeckman en 'Brommers zongen onder spijkergoed' van Peter M. van der Linden.