Recensies

'Wie waanzin wil begrijpen,/ moet de beweging bestuderen.' oppert Jan Lauwereyns in het eerste fragment van zijn bundel Theorie van de rondworm, waarin hij de lezer meeneemt een laboratorium in waar microscopisch wormpjes worden bestudeerd. Het waarnemen van bepaalde fenomenen kan verheldering geven van andere. Het leven van de rondworm laat iets zien van de wetten waaraan ook de mens onderworpen is. Herhaling en verandering blijken onafscheidelijk, en het heeft er de schijn van dat we door krachten die groter zijn dan wij, verleidelijker en sterker, worden voortgedreven. Een opmerkelijke bundel.

Als deel 9 van de reeks Amsterdam Renaissance Chapbooks, uitgegeven door Uitgeverij Stanza verscheen van Olaf Risee in de kersenboom. Goed leesbaar, licht absurdistisch, soms tragikomisch, onverwacht ook aangrijpend.

In Alledaagse Ergernissen combineren foto's van Bianca Sistermans met gedichten en prozateksten van Sasja Janssen en Eva Gerlach. Het resultaat is een fascinerend geschenkboek om vooral zelf te houden.

Juliën Holtrigter laat Raadselwater, zijn zesde bundel, 42 gedichten met een losse thematische samenhang, voorafgaan door een motto van Czesław Miłosz: Als secretarissen, elkaar onbekend, lopen we rond op aarde, zonder veel te begrijpen. Het geeft mooi Holtrigters bijna naïeve insteek voor deze bundel weer. Op een onnadrukkelijke manier, bijna terloops, plaatst hij de kleine mens tegenover het het kosmische wereldraadsel en navigeert hem naar posities waarin deze zich daarvan rekenschap geeft en van daaruit naar zingeving zoekt.

Voor Zand op een zeebed verzamelde Lies Van Gasse een aantal van haar graphic poems en verbond ze door de episode 'De Sirenen' uit te breiden met nieuwe fragmenten en die over het boek te verspreiden. Grilligheid ten top, in ieder opzicht. Als je echter het grondplan van de bundel eenmaal ziet, wordt duidelijk hoe alles zich van elkaar onderscheidt of op elkaar aansluit. En verder moet je niet proberen al te rationeel te lezen, maar je laten onderdompelen in beeld en taal van een bijzondere, eigenzinnige wereld met mythische trekjes.

Het vuil van de schoonheid van Erik Bindervoet zou 'onweerstaanbaar grappig' zijn. Wie niet over eenzelfde gevoel voor 'humor' beschikt, ziet er eerder een steeds herhaalde flauwe poging in anderen belachelijk te maken.

Toon Tellegens nieuwe bundel De werkelijkheid kenmerkt zich door filosofische en theologische grondtonen. Ze verlenen aan zijn gedichten een bezwerende inhoud. De gehele bundel bieden ze structuur.
Tellegen zoekt in zijn poëzie een weg door een wereld vol tegenstrijdigheden naar een utopie die aan zijn scheppingskracht blijft ontsnappen. De werkelijkheid blijkt alleen maar aan zichzelf te werken, en legt daarbij een grote onverschilligheid voor ons mensen aan de dag. Ons rest enkel de onmogelijke mogelijkheid om te proberen de werkelijkheid naar onze hand te zetten.

Ton van ’t Hof gaf zijn tiende bundel Dingen sluiten nooit helemaal goed aan uit bij zijn eigen uitgeverij Stanza, waar lezers exemplaren van de bundel on demand kunnen laten drukken of online bestellen. Het zegt iets over het dichterschap van Van ‘t Hof, die zich afzet tegen de canon van de grote uitgeverijen, die volgens hem ook de longlist van de VSB prijs domineren.
Al is 'flarf' over zijn hoogtepunt heen, computerpoëzie blijft Van 't Hof boeien. Daarnaast bevat de bundel ook ‘gewone’ poëzie als een middel tot zelfonderzoek.

Antoinette Sisto gaf haar derde bundel met Ik vlucht alleen nog in mijn hoofd een intrigerende titel mee, want hij balanceert tussen twee opties. De 'iemand' van wie sprake is zou één specifieke persoon kunnen zijn, en het ligt voor de hand daarin bijvoorbeeld een verloren geliefde te zien tegenover wie een soort herinneringsverplichting bestaat. Vergeten is ondenkbaar. Maar bij uitbreiding wordt ook gezegd dat je gemist moet worden om iemand te kunnen zijn - pas wie als mens door anderen wordt gemist, weet zich waarlijk mens.