Recensies

Nergens groeit een boom die haar aarde niet kent van de Surinaamse Karin Lachmising overstijgt zelden het niveau van persoonlijke mijmeringen. De dichteres verbindt mens en natuur zelden op originele en meeslepende wijze.

De nieuwe poëzie-uitgeverij Leeuwerik, die zich wil specialiseren op het gebied van teksten op het grensvlak tussen poëzie en lied, brengt als eerste (fraai verzorgde) uitgave Hou me er niet aan, teksten van singer-songwriter Rufus Kain.

Het debuut van Marjet Cliteur, Bewaakt ogenblik vertoont een opmerkelijke parallel met de poëzie van Vasalis: eenzelfde aanpak, een identiek spectrum aan emoties, zij het, dat de binding met het publiek bij Cliteur meer uitgesproken is.

Uit de lucht gegrepen bewijst dat Alain Delmotte (Kortrijk 1951) als dichter een unieke stem heeft. Goed dat de Contrabas hem uitgaf. Waarom kenden wij deze dichter in Nederland niet?

Met De gevoelige plaat levert Hilde Pinnoo een derde bundel af die spijtig genoeg niet de aandacht krijgt die hij verdient. Ervaar de kracht van goede poëzie, de herkenbaarheid en de meerwaarde voor ieder die het leest.

Kleine stemmen is de zevende dichtbundel van Gil vander Heyden. De gedichten zijn geschikt voor alle leeftijden, wat van veel 'volwassen' poëzie niet gezegd kan worden. Met illustraties van André Sollie.

Het is een zeldzaam meesterschap waarmee Les Murray in The Weatherboard Cathedral / De planken kathedraal poëzie haar bestaansrecht garandeert. Zolang er dichters zijn als hij, kunnen we ons laven aan de opwekkende kracht van woorden, die ook in de prachtige vertaling van Maarten Elzinga, ons het gevoel geven intenser te leven dan we doorgaans doen. Pure magie.

Alle gedichten in Stemmen dragen weer de volstrekt eigen, onmiskenbare Armandosignatuur, enerzijds gekenmerkt door kernachtigheid, kracht en indringendheid, anderzijds door raadselachtigheid en vervreemding. Voortdurend heb je als lezer de ervaring dat de dichter iets essentieels meedeelt, hij je deelgenoot maakt van een bepaalde diep doorleefde waarheid, maar die wordt meer gesuggereerd dan dat ze expliciet gemaakt wordt en eerder wordt de lezer op afstand gehouden, dan dat hij bondgenoot wordt gemaakt. Geen twijfel aan, Armando overtuigt in alle opzichten. Een unieke dichter met een unieke stem.

Wat ik in Mensen die je misschien kent van Frouke Arns als een grondhouding ben gaan ervaren, is wat er staat in het eerste gedicht ‘Perspectief’: 'Wat je ziet is dit: een wereld// zonder jou erin en toch is dit jouw wereld/ en alles wat je kent is daar: het huis, de straat, het kind lacht/ kinderdingen uit zijn keel.//’ Dat de wereld bestaat buiten jezelf om. Het leven gaat door, kan bestaan buiten ons om, buiten die ander om, wat je ook hebt beleefd, zeker als het om de natuur gaat. Arns opent haar gedichten veelal anekdotisch, blijft dicht bij huis, maar verglijdt al snel in observaties die onder de radar van het alledaagse, het voor de hand liggende en het vertrouwde doorgaan. Het is een bundel geworden niet alleen met ee