Recensies

Meer hoef dan voet van Marjolijn van Heemstra is een bundel over het verlangen naar verbondenheid, naar het opheffen van de menselijke eenzaamheid. Oorsprong en einde van het leven zijn onbekend: 'in mij sleept een slak zich prehistorisch kalm/ terug naar het begin en een mens zich naar het einde; geen van beide/ is in zicht, alleen dit tijdelijke midden.' Van Heemstra verbeeldt verhalen 'van kiem tot kroon', van de diepzee tot de toekomst in het heelal. Ze zoekt naar verhaal dat het best past bij haar verlangen.

Geen uitgever die meer aandacht besteedt aan de literatuur uit wat vroeger ‘De West’ heette dan het Haarlemse In de Knipscheer. Daar verscheen onlangs onder de subtitel Drie Surinaamse dichters op muziek gezet een mooie dubbeluitgave - boek en dvd - rond het werk van Trefossa, Shrinivási en Dobru, dichters die, mede omdat ze in een sterke orale traditie staan, geworteld zijn in het collectieve geheugen van de Surinamers.

Het eerste wat bij lezing van Andy Fierens' Wonderbra's & Pepperspray opvalt, is het plezier in het spelen met de taal. dat spat van bijna elke regel af. De meeste gedichten schijnen in een flow geschreven te zijn. Hier is een virtuoos aan het werk, die zijn verbeelding elke kant die hij wil op kan sturen. Zonder onsamenhangend te worden, de onderstroom blijft altijd voelbaar. Fierens schrijft vrij absurdistische gedichten. De meeste zijn hilarisch

Ik heb opnieuw een prachtig uitgegeven boekje in handen van Kleinood & Grootzeer, dit keer een bundel van Kees Hermis, De val van de witte duiven. Hoewel Hermis al een fors aantal bundels publiceerde, is zijn bekendheid beperkt gebleven. De val van de witte duiven telt vijftig gedichten, verdeeld over vier ongeveer gelijke afdelingen.

Dwaalsporen van Jan Zwaaneveld is een romantische dichtbundel. Niet alleen in zijn onderwerpkeuze is Zwaaneveld een romanticus, maar ook in de behandeling van zijn materiaal. Hij maakt de dingen groter dan zij zijn, of in ieder geval anders, hij maakt ze bijzonder.

Het moet voor Jozef Deleu een waagstuk geweest zijn, het samenstellen van een themanummer naar aanleiding het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, omdat Het Liegend Konijn ook nu wilde vasthouden aan de eis dat uitsluitend nieuw werk wordt opgenomen. Bij een vrije inzending kiest een redacteur naar believen, maar als gedichten op verzoek of in opdracht geschreven worden, moet maar worden afgewacht wat het niveau is van wat wordt aangeleverd. Dat is, zeg ik maar meteen, verrassend hoog. Hoe Deleu het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet, maar hij heeft bij veel van zijn auteurs het beste naar boven gehaald. Gewoon omdat ze hem niet teleur wilden stellen?

In het kader van het herdenkingsjaar van De Groote Oorlog brengt Prometheus Tom Lanoye's tien jaar oude bundels Niemands Land en Overkant - vertalingen en bewerkingen van gedichten uit en over WO I - uit in één band. Een mooi verzorgde uitgave waarin een katern indringende foto's en tekeningen zorgt voor de verbinding van de bundels.

De buitendeur, de nieuwe bundel van Charles Ducal, telt 63 gedichten die zijn ondergebracht in acht afdelingen met een verschillende thematische invalshoek. De eerste drie handelen over het gezin waaruit de dichtende ik afkomstig is, het boerenmilieu, zijn kindertijd, de verhouding tot de ouders tot en met hun dood. Dan volgen twee afdelingen waarin de dichter reflecteert op het huidige eigen bestaan, met name op zijn dichterschap, en de laatste drie afdelingen tonen zijn maatschappelijk betrokken, geëngageerde kant.

Archaïsch de dieren van Hester Knibbe gaat over de condition humaine. Grote schrijvers en dichters zijn Knibbe voorgegaan, maar het lijkt of zij daar als eerste over schrijft. Dat komt door haar onmiskenbaar persoonlijke werkwijze, zowel vormtechnisch als inhoudelijk. Daarnaast laat zij zien dat het schrijven van deze poëzie voor haar niet vrijblijvend is, maar noodzaak. Een bundel die zo rijk is, dat iedere bespreking hem tekortdoet.