Recensies

In Bewegend doel van Micha Hamel kent elk gedicht zijn eigen gekte. Hilarisch, absurd, gekmakend, doldwaas, Hamels poëzie is geregeld over de top met krankzinnige sequenties,die ‘enkel uit verbeelding/ bestaan/’. Gebeurtenissen springen de werkelijkheid in en uit. Hier spreekt een meester over de taal.

In Leo Herberghs de bolle ogen van februari & hölderlins einde zijn de gedichten verstilde, maar allerminst statische momentopnamen, want achter de woorden zit een wonderlijke dynamiek. In notities, observaties en overpeinzingen is er een intense ervaring van de natuur, wordt een sterke verbondenheid beleefd met de aarde, de bomen, de wind, de wolken, het water, de hoefslag van paarden en dat vaak gekoppeld aan een sterk, nooit belastend eindigheidsbesef.

Saskia van den Heuvel debuteert in het nieuw gestarte poëziefonds van uitgeverij Marmer met Misschien gebeurt er vandaag iets, een hecht geconstrueerde, thematisch samenhangende bundel met volwassen, voldragen poëzie, die blijft intrigeren en daarmee dwingt tot herlezing. Misschien dat voor sommigen deze poëzie een te sterke psychologische invalshoek heeft, maar naar mijn mening is er met de verschijning van deze bundel niet zomaar 'iets' gebeurd, maar zijn we er getuige van hoe een nieuwe dichteres in één klap haar plaats vindt in het Nederlandse poëzielandschap.

Ivan Sacharov's bundel Wat ons bladeren maar kreukt roept Tachtiger Kloos in herinnering: 'Ik ween om bloemen in de knop gebroken'. Wij worden hier niet voorgesteld als bloemknoppen, maar als bladeren. Nog vol van leven, groen, die misschien wel door een kind, of een verveelde minnaar worden dubbel gevouwen. Wat ons maar kreukt. We kunnen niet anders dan wat ons overkomt gelaten ondergaan. Is dat de teneur van de bundel?

In Elly de Waards De aarde, de aarde waaiert de poëzie breed uit naar wat er zo al speelt in onze samenleving, maar in veel gevallen weet De Waard door haar woordkeuze en vers/zinsbouw het onderwerp niet zodanig te compliceren, dat je na lezing vervreemd raakt van je eigen kijk op de zaak. Ze weet je niet uit je vertrouwde gevoels- en denkkader te halen. De bundel wekt de indruk van een compilatie van fragmentarische impressies waarin scherpte en trefzekerheid in woord en beeld ontbreken.

Ieder exemplaar Wôld, Wôld, Wôld! gesellichefersna for heelhouts familje, de derde bundel van Martinus Benders, is een unieke bundel, speciaal samengesteld voor die éne lezer die de besteller is. Gesamtkunstwerk? Groot Vakantieboek? Een nieuw pak van Sjaalman? Het is het allemaal. Een ontregelende leeservaring.

Na een stilte van acht jaar verscheen onlangs met Je kunt bellen de zevende dichtbundel van filosoof en criticus Maarten Doorman. De wereld waarin wij nu leven, is altijd nadrukkelijk aanwezig in Doormans poëzie, die daardoor meteen al bij eerste lezing een vertrouwde indruk maakt. Elke bundel van hem is uitgebalanceerd en coherent.Als filosoof beschikt Maarten Doorman over een scala aan abstracte expressiemiddelen, maar gelukkig blijft hij in zijn gedichten concreet en lekker tastbaar.

Aambeien en zetpillen van Johan Borghys is een bundel met twee gezichten geworden. Vormgeving en idee ('poëzievoorschriften op alfabet') zijn perfect uitgewerkt, maar de gedichten zelf vullen de belofte van het geheel niet in.

In zijn jeugd heeft de Vlaming C.L. Kruithof (1935) vijf dichtbundels uitgebracht en vervolgens heeft hij decennialang als dichter gezwegen. Nu hij richting de tachtig gaat is hij weer productief geworden. Wat heet: Wunderkammer is sinds 2011 al de vijfde bundel in zijn tweede periode.