Recensies

‘Polletanië!’ is het land van dichter Frank Pollet en het bestaat uit verschillende landschappen. In deze verzamelbundel zijn namelijk dertien bundels opgenomen die geschreven zijn in een tijdsbestek van zevenendertig jaar. Daarnaast bevat de bundel veel extra’s. Tom Veys had er een hele kluif aan. Hij vindt dat Pollet bijzondere gedachten formuleert in een sterke, muzikale taal, en dat hij zich ontpopt tot een verzamelaar van ideeën. Een longread.

De zeventigste verjaardag van Margreet Schouwenaar wordt gevierd met de bundel ‘Hazenslaap’. Hans Franse zegt dat Schouwenaar het ‘Woord’ gebruikt om haar leven te ordenen. Haar poëzie, zo geeft hij aan, ‘valt op door een tomeloos ritme: een voortdurende bijna motorische tocht zonder rustpunten.’ De gedichten fascineren doordat er onder een persoonlijke, emotionele en geëngageerde inhoud schuilgaat.

Dertig kersen op de taart van ons dertigjarig bestaan. Wat zijn jouw twee favoriete bundels van de laatste dertig jaar? Het lijkt een onmogelijke opdracht om die vraag te beantwoorden, maar onze recensenten gingen de uitdaging aan. We stoffen dertig bundels af die een grote indruk hebben achtergelaten en uitnodigen tot herlezen. Een eerste favoriet van Hettie Marzak en Hans Franse.

Om de nieuwe bundel van Elma van Haren te doorgronden is concentratie vereist. ‘Uit de klatergouden boot gevallen’ vertelt het liefdesverhaal van twee vrouwen in acht stemmen. Ivan Sacharov merkt op dat het een vernuftig samengestelde, feministisch getinte bundel is. Hij vraagt zich af of de twee vrouwenfiguren misschien één persoon zijn, en ook waarom het ‘mannelijke’ het moet ontgelden. Een longread.

’Alle fonteinen’, het debuut van Vincent Van Meenen, is een zeer persoonlijke bundel. De dichter richt zich tot zijn aan alcohol verslaafde moeder, die hem liefde ontzegt. De harde realiteit is vervlochten met een surreële wereld. De strijd tussen afkeer en liefde voor zijn moeder is het overkoepelende thema. Een beeldrijke, intrigerende bundel. Een recensie van Janine Jongsma.

In de bundel ‘Hazenklop’ van Hanneke van Eijken, valt het Johan Reijmerink op hoezeer zij in verschillende gedichten toont hoe kwetsbaar we zijn in het vormgeven van ons leven. Volgens hem is de bedreigde hang naar de lichtheid van het bestaan de grondtoon van deze bundel. Hij concludeert: ‘Al met al heeft Van Eijken een intrigerende bundel geschreven, eigenzinnig en fris van toon.’

In 'De ontdekking van de nacht’ van Guy van Hoof is het leidmotief de tijd: tijd die aan ons voorbij holt, of een eeuwigheid kan duren, tijd ook die we willen tegenhouden en soms willen stopzetten. De observaties van de dichter nodigen uit tot stilstaan en bezinnen. Dat hij autobiografisch schrijft, versterkt dit effect. Een recensie van Janine Jongsma.

Marc Bruynseraede vindt dat de nieuwe bundel van Esohe Weyden, ‘Richtingloos navigeren’, een goed gestructureerde bundel is: ‘De gedichten lezen lekker, al roept de verstaanbaarheid wel eens wat vragen op. De thematiek is overwegend ik-gericht. De dichteres voert een gevecht met de taal en met zichzelf om in het reine te komen met een thematiek die haar toch overstijgt, in een nogal schimmig-intellectualistisch getint gedachtenspel.’

Om de sonnetten van Shakespeare te vertalen, moet je van goeden huize komen. Frans van Deursen wilde de sonnetten toegankelijker maken voor het grote publiek en vertaalde ze zelf. Dat de originele Engelse tekst ontbreekt is echter onbegrijpelijk. Van Deursen gaf zichzelf de opdracht om het rijmschema en het metrum trouw te blijven en dat is gelukt, maar de inhoud lijdt hier danig onder. Een longread van Peter Vermaat.